Ze strony wielu ludzi opowiadających się po stronie rządowej słyszymy o wszechobecnej mowie nienawiści, która to płynie z ust polityków i ludzi związanych z szeroko rozumianą opozycją. Niestety tego typu zachowania występują też po prawej stronie sceny politycznej. Piszę to z bólem, ale taka jest prawda, czego dzisiaj stałem się najlepszym przykładem.
A poszło o mój komentarz dotyczący okładki jutrzejszego wydania tygodnika „Do rzeczy”. Znajduje się na niej posłanka Krystyna Pawłowicz z PiS, z której retoryką, co tu dużo mówić po prostu się nie zgadzam. Nie zmienia to jednak faktu, że popieram prawicę i takie też są moje poglądy. A dyskusja pod postem na profilu tygodnika wyglądała tak:
Tutaj należy się słowo wyjaśnienia. Gdy robiłem screena o godz. 19:00 pan, który napisał przedostatni komentarz już zdążył go skasować. Zostałem w nim wyzwany od skrajnych lewaków, zakazano mi też nazywania się prawicowcem. Najlepsze było jednak to, że pan na oko 50-letni stwierdził, że swoim komentarzem krzyczę do posłanki Pawłowicz. No cóż… Wystarczyło wystąpić z merytorycznym i pozytywnym przekazem, żeby zaskoczyć i zamknąć usta szanownych państwa. Chociaż, jak widać na załączonym obrazku nadal mam uciekać do budy. Niestety nie zrobię tego, bo nie jestem psem.
Chyba jednak nie jestem odosobniony w swoim zdaniu, skoro osiemnaście osób wyraziło aprobatę dla mojego komentarza. Druga refleksja jest taka, że widocznie retoryka Pani Pawłowicz również nie jest pojedyncza i niestety udziela się innym osobom. A szkoda, bo tak jak napisałem w komentarzach – nie taki przykład i obraz chrześcijaństwa powinniśmy dawać. Warto się nad tym pochylić w niedzielę, która powinna być świętem dla każdego katolika. A jeśli ktoś nie ma merytorycznych i odpowiednich argumentów to korzysta z ataku tak jak tamci państwo.
