Wielki Tydzień

Poniższy cykl utworów jest owocem mojego przeżywania Wielkiego Tygodnia 2005 roku. Patrząc na swoje życie dostrzegałem w nim codziennie jakieś cierpienie. Powodami były: osobista grzeszność, doświadczenie trudu miłości, przykrości doświadczane od innych czy ból własnych niedopatrzeń. Codziennie doświadczałem innego rodzaju cierpienia (stąd w każdym utworze – w różnych kontekstach – pada słowo ‘KRZYŻ’), ale zawsze było ono obecne.

Jednakże w cyklu utworów nie chodzi mi o samo pesymistyczne zwrócenie uwagi na obecność cierpienia, ale raczej o ukazanie jego sensu oraz na możliwość złączenia się przez nie ze zbawiającym Jezusem. Chodzi więc najpierw o dostrzeżenie jego permanentnej obecności, a potem o odkrycie jego wagi i wielkości w naszym życiu. Święty Paweł mówi: „Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele”. (2 Kor 4,10). W innym zaś miejscu: „Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1,24). Jak najbardziej w tym duchu zostały napisane moje utwory.

Istotną sprawą jest fakt, że Jezus poza sensem cierpienia ukazuje nam też perspektywę jego ostatecznego przezwyciężenia. Pascha kończąca cykl nadaje mu więc wydźwięk jak najbardziej pozytywny.

Zdaję sobie doskonale sprawę, że wiersze są formalnie kiepskie, bo po pierwsze od dawna nie pisałem, po drugie wiersz wolny nigdy nie był moją domeną, po trzecie wreszcie moja poezja nigdy nie była najwyższych lotów. Mimo to oddaję w wasze ręce cykl będący owocem moich przeżyć i rozważań, wierząc, że być może ktoś z was odnajdzie w nim coś dla siebie.

Życzę więc owocnej lektury i doświadczenia wielkiej Nadziei, jaką dają naszemu cierpieniu śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.

 

Niedziela Męki Pańskiej

 

Tak często słabość

Zrzuca na dno

 

Kluczem jest wtedy podnieść się z kolan

Jak Jezus gdy przygniatał go krzyż

Może to serce naszego istnienia

Być właśnie wtedy na tyle silnym

 

Umieć wstać i iść dalej

Za Jezusem

 

Ze swoim bólem

Pomimo ran...

 

 

Wielki Poniedziałek

 

Gdybyśmy nie kochali bylibyśmy wolni

Gdybyśmy kochali więcej bylibyśmy szczęśliwi

 

Tak skoro miłość nasza

Trwa mimo swej mierności

 

Zostaje nieść nasz wspólny krzyż

Za Jezusem

 

We dwoje

Zawsze we dwoje...

 

 

Wielki Wtorek

 

Często zdarza mi się ranić

Niesprawiedliwą oceną

Przykrym komentarzem

 

Sam narażam się na krytykę

Podejrzliwe spojrzenia

Odsuwanie się ludzi

 

Zostaje nieść krzyż niedoskonałości

Za Jezusem

 

Z duszą kontestatora

Pokornie...

 

 

Wielka Środa

 

Wszystko

Dopięte na ostatni guzik

Zaplanowane

 

Nagle dostrzegasz

Krzyż niedopatrzenia

Rujnujący misterny plan

 

Zostaje ofiarować swą niedoskonałość i iść dalej

Za Jezusem

 

Ze swoim perfekcjonizmem

Ze swymi przeoczeniami

 

 

Wielki Czwartek

 

Często przychodzę z bólem

Swojej historii

Pełen goryczy i zniechęcenia

On dotyka przemienia leczy

 

Eucharystia jest stawaniem

Pod Chrystusowym krzyżem

 

Jest najdoskonalszym momentem kroczenia

Za Jezusem

 

Z Jego Matką

Z Maryją

 

 

Wielki Piątek

 

Miłość

Ona była powodem

Jego śmierci

Ukochał nas aż po Krzyż

 

A co zostaje człowiekowi

Pełnemu słabości i zranień

 

Ciągłe wychodzenie ponad siebie

Za Jezusem

 

Aż po cierpienie

Aż po... Miłość

 

 

Pascha

 

Zmartwychwstanie jest kluczem

Rozumienia Krzyża

Rozumienia cierpienia

 

On wszystko zwyciężył

Także naszą niedoskonałość

On dał nam Nadzieję Absolutną

 

Zostaje więc stracić swe życie krocząc

Za Jezusem

 

By w Nim

Je zachować