Rozmowa z negacjonistą

Jako że temat powrotu lefebrystów do Kościoła i negacjonizmu bpa Richarda Williamsona, w takim czy innym kontekście, wciąż powraca (ostatnio np. w interesującym tekście Rafała Ziemkiewicza w „Rzeczpospolitej), chciałbym polecić bardzo interesujący rozmowę z biskupem Williamsonem.

Wywiad jest o tyle ciekawy, że lefebrystyczny biskup sam formułuje treści, które w mediach były tak przeinaczane i wywołały tyle szumu. Rozmowa obnaża manipulacje medialne. Biskup Williamson nie jest bowiem żadnym oszołomem. Po prostu z jego dotychczasowej wiedzy, wynikają takie, a nie inne poglądy. Jest też człowiekiem, który w pokorze jeszcze raz zbada sprawę i uzna rację strony przeciwnej, jeśli jego argumenty okażą się słabe. Swoją drogą zwraca uwagę spokojna rzeczowość rozmawiającego. Potrafi ze spokojem wysuwać swoje racje, mimo dość natarczywych i złośliwych pytań dziennikarza „Der Spiegel”. Poniżej wrzucam pierwszą część wywiadu. Dodam tylko dla jasności, że absolutnie nie podzielam opinni bpa Willimsona.

SPIEGEL: Watykan domaga się od księdza odwołania wypowiedzi negujących Holokaust i grozi mu pozbawieniem godności biskupa. Jaka będzie reakcja biskupa Williamsona?

Bp Williamson: Mojemu życiu zawsze przyświecała zasada poszukiwania prawdy, dlatego nawróciłem się na katolicyzm i przyjąłem święcenia kapłańskie. Potrafię bronić jedynie spraw, co do których żywię głębokie przekonanie. Ponieważ widzę dookoła wielu prawych i mądrych ludzi, reprezentujących odmienne zdanie na temat Holokaustu, muszę ponownie przeanalizować materiały historyczne. W wywiadzie dla szwedzkiej telewizji powiedziałem, że nie chodzi o emocje, lecz dowody historyczne. Kiedy je znajdę, wówczas skoryguję swe stanowisko. Ale do tego potrzeba czasu.

Jak światły katolik może negować Holokaust?

Zajmowałem się tym zagadnieniem w latach 80. Wiele czytałem na ten temat. W wywiadzie zacytowałem fragment raportu Leuchtera (ekspertyza sporządzona w 1988 roku przez amerykańskiego producenta narzędzi do wykonywania egzekucji, podważająca istnienie komór gazowych, służących do zabijania więźniów w obozach koncentracyjnych – przyp. Onet), bowiem wydał mi się on przekonujący. Ponownie muszę zmierzyć się z treścią raportu, ponieważ słyszę, że obalono jego wiarygodność naukową.

Czy nie lepiej osobiście udać się do Auschwitz?

Nie, nie pojadę do Auschwitz. Natomiast zamówiłem książkę Jean-Claude Pressaca. Nosi ona angielski tytuł "Auschwitz. Technique and operation of the gas chambers" ("Auschwitz. Technika i funkcjonowanie komór gazowych"). Egzemplarz jest w drodze i jak tylko go otrzymam przystąpię do lektury i analizy publikacji.

Pod koniec lutego upływa termin ultimatum postawionego biskupowi przez Bractwo. Czy bierze ksiądz pod uwagę możliwość rozstania się z Bractwem Św. Piusa?

W Starym Testamencie napisano, że gdy z powodu obecności Jonasza na pokładzie łódź znalazała się w wielkim niebezpieczeństwie, prorok rzekł do rybaków: „Weźcie mnie i rzućcie w morze, a przestaną się burzyć wody przeciw wam, ponieważ wiem, że z mojego powodu tak wielka burza powstała przeciw wam”. Bractwo wypełnia misję religijną i doznaje ona uszczerbku z mojego powodu. Zbadam teraz dowody historyczne. Jeśli mnie nie przekonają uczynię wszystko, co w mojej mocy, aby dalej nie szkodzić Kościołowi i Bractwu.

Jakie znaczenie ma dla księdza zdjęcie ekskomuniki przez papieża Benedykta XVI?

Zawsze pragnęliśmy jedynie być katolikami. Nie rozwijaliśmy własnej doktryny, sprawujemy pieczę nad naukami i praktykami Kościoła. Kiedy w latach 60. i 70. w wyniku Soboru Watykańskiego II wszystko zostało zmienione, nasza postawa urosła do rangi skandalu. W ten sposób zepchnięto nas na margines życia Kościoła. Teraz jesteśmy świadkami powrotu do korzeni, bowiem puste nawy świątyń i starzejące się duchowieństwo unaoczniają porażkę dokonanych zmian. Taki jest los konserwatystów: mamy rację, ale przychodzi nam długo czekać na jej potwierdzenie.

Po resztę odsyłam na strony Onetu, gdzie wywiad można przeczytać w całości.