Donald Tusk podczas niedawnej konferencji prasowej pozwolił sobie na dość niewybredny komentarz pod adresem jednej z dziennikarek. Słowa te może by i były dopuszczalne ale tylko wtedy jeśli Donald Tusk spotkał się z tą panią prywatnie i wypowiedział je na randce (tą panią znając). Jednak sytuacja jaka miała wtedy miejsce z całą pewnością na takie spoufalanie się nie pozwalała. Takie „teksty” wobec osoby nieznajomej i wypowiadane w sytuacji zawodowej, mogą być dla kobiety upokarzające ponieważ sprowadzają ją do roli obiektu seksualnego.
Donald Tusk zawsze kojarzył mi się z zaprzeczeniem tradycyjnego modelu męskości. Czyli dominującego, agresywnego i seksistowskiego samca alfa w stylu amerykańskich red necków. Tym razem jednak zachował się z klasą Andzeja Leppera do spółki z Łyżwińskim, dla których pierwszą funkcją kobiety jest robienie za obiekt seksualny a dopiero potem wszystko inne. Myślę, że ta dziennikarka nie była zbyt szczęśliwa po tym jak została potraktowana protekcjonalnie, mało poważnie a już na pewno nie profesjonalnie, czyli nie tak jak traktuje się poważnego dziennikarza poważnej gazety. Zamiast tego padły słowa, które gdyby były wypowiedziane w prywatnej firmie przez szefa wobec pracowniczki podchodziłyby pod molestowanie seksualne. Relacja władzy jaka miała miejsce w tej sytuacji dodatkowo pogrąża premiera. Przecież gdyby nie był przedstawicielem władzy, za taką wypowiedź dostałby w twarz lub został inaczej skwitowany a tak był schowany niejako za immunitetem (wykorzystał sytuację, że dziennikarka nie może się bronić jak ma to miejsce na przykład na randce).
Nie wiem co kierowało Donaldem Tuskiem. Może zapomniał, że jest w pracy a sytuacja jest ściśle zawodowa. Mam tylko nadzieje, że był to jednorazowy wypadek przy pracy a premier nie wykazując skruchy i chwaląc się do tego, że żona nie była niezadowolona robi tylko dobrą minę do złej gry.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
