Dzisiaj tekst o piłkarskich klasykach w Polsce. W ostatnim czasie ujęło się w Polsce nazywanie meczu Lech-Legia czy wcześniej Wisła-Legia i Lech-Wisła mianem "wielkiego klasyku ostatnich lat" czy "Grand Derbi Polski". W zasadzie przerzucano się nazwami tych pojedynków raz nazywając tak mecze Wisły z Legią, a teraz przy słabszej formie Wisły, tak nazywa się mecze Lecha z Legią. Niestety te nazwy, a w szczególności "Grand Derbi Polski" są w mojej ocenie określeniami nie tyle na wyrost, co z drugiej strony obrażają poziom prawidziwych "Grand Derbi" i drużyny w nim grające: Real Madryt i FC Barcelonę.
W ostatnich kilkunastu latach moim zdaniem jedynym meczem, który na miano prawdziwego polskiego klasyku zasługiwał były mecze Widzewa z Legią (niestety ostatnimi latami to zaledwie zwyczajny mecz ligowy ze względu na różne sytuacje, w jakich oba zespoły się znalazły). Weźmy chociażby mecze tych drużyn z sezonów 1995/96 i 1996/97. Wtedy najważniejsze przy okazji takich pojedynków była gra, poziom, który wtedy w obydwu zespołach był wysoki i stawka o jaką grano. A wtedy grano bezpośrednio o mistrzostwo Polski. Bardziej w tamtym okresie w mojej ocenie liczył się piłkarski poziom (które przez cały sezon regularnie obie ekipy utrzymywały). Dzisiaj niestety takie klasyki (jeśli tak można w ogóle te mecze nazwać) nie charakteryzuje poziom gry, który w przypadku zarówno Lecha, Legii i Wisły nie jest regularny; bowiem wszystkie zespoły przeplatają często dobre mecze meczami słabymi (nawet gdy wygrywają to nieprzekonująco). W dodatku moim zdaniem klasyki Lecha z Legią czy Wisłą rozpatrywane są pod kątem pieniędzy i budżetów, jakimi dysponują oba kluby oraz kadrami, jakimi dysponują obie drużyny (kto ma lepszych graczy itp.). Takie rozumowanie kompletnie zatraca racjonalnie myślenie o pojęciu klasyku piłkarskiego w danym kraju. I podsumowując uważam, że czasy są takie, że nie prędko się zmieni, a pieniędzy w klubach z dobrą grą może nie udać się z dobrym poziomem piłkarskim (regularnym).
Inne tematy w dziale Rozmaitości
