Kościół Żeńsko-Katolicki

Moim zdaniem odpowiedź tkwi w tym, że Kościół, tak jak większość instytucji funkcjonujących w późnych demokracjach liberalnych , ulega powolnym procesom feminizacji i egalitaryzacji. Powszechnie wiadomo, że Locke, Hobbes i inni twórcy nowożytnej ideologii liberalnej apelowali przede wszystkim do niższej części duszy. Ustrój ten miał zapewniać komfortowe samozachowanie, a nie warunki do rozwoju cnoty moralnej czy innych przejawów wyjątkowości.

 

W demokracji liberalnej dochodzą do władzy głównie ludzie przeciętni, by nie rzec lekko poniżej poziomu. Ogólnie, ton w tego typu społeczeństwach wyznaczają dość nieciekawe typy w rodzaju gwiazdek telewizyjnych czy popularnych piosenkarzy, innymi słowy wszyscy ci, którzy zdołają opanować bieżące sentymenty tzw. "szerokich kół".

 

Dusza w takim społeczeństwie jest raczej oschła i ospała, ponieważ nie dostarcza się jej adekwatnego pożywienia. Panuje przekonanie, że wielkość człowieka stanowi raczej zagrożenie niż szansę. Niemniej jednak powszechna konsumpcja i zaniżenie horyzontów skutkuje dojmującą nudą i ogólnym poczuciem niemocy, przejawiającymi się także w niechęci do stawiania sobie wysokich poprzeczek oraz braku oczekiwań, że inni osiągną wiele więcej.

 

Tendencja ta jest powszechna i ulega jej także Kościół Katolicki, którego przekaz moralny dostosowany jest często do wymogów słuchaczy. Stąd rzadko kiedy mówi się w kościołach o czystości przedmałżeńskiej, zakazie stosowania środków antykoncepcyjnych, czy zasadniczej niemoralności zapłodnienia in vitro. Stosowanie się do tych zasad wymaga bowiem heroizmu, jakże sprzecznego z duchem czasu.

 

Kościół powinien jednak wyrwać się z tego powolnego dryfu. Dusza męska jest z istoty dzika i domaga się wielkich wyzwań. To, iż obecnie przykryta jest kurzem i znajduje ujście dla swych pragnień na stadionach bądź w biznesie nie oznacza, że mężczyzna w głębi serca nie odczuwa tęsknoty za czymś więcej, za życiem pełnym znaczenia.

 

Tego rodzaju życie oferuje Jezus Chrystus, o tyle jednak, o ile Jego przekaz nie ulegnie rozmyciu i zakłamaniu. Pamiętajmy, że wielokrotnie w Piśmie Świętym Zbawiciel ukazywany jest jako waleczny i odważny mężczyzna, zdolny do wyrzucenia ze Świątyni niegodziwych handlarzy, do 40-dniowego postu, czy stawienia czoła zgrai uzbrojonych pachołków.

 

Chrystus to "lew z pokolenia Judy", waleczny wojownik, który zwyciężył szatana i odebrał mu władzę nad człowiekiem. To Pan życia i śmierci, który nakazuje iść "przez ciasną bramę", bramę własnych pożądliwości i słabości, ale także wrogości przeciwnika, "jak lwa ryczącego, szukającego kogo pożreć".

 

Uznajmy zatem męską "dzikość serca" i doceńmy ją, nie pomniejszając oczywiście roli "kobiecego" przebaczenia i współczucia, oraz żeńskiej duchowości, komplementarnej przecież w stosunku do męskiej.

 

Marek Przychodzeń