Skąd przychodzimy:pokój czy wojna? Cz. 2,5: oczy okna słowa

1.

13 stycznia 1795 roku w wieku 33 lat praktykujący Zen japończyk Issa
jeden z wirtuozów lakonicznej formy wiersza haiku
dotarł do świątyni Saimyoji we wsi Nanba na wyspie Sikoku.

Miał zamiar odwiedzić przyjaciela swego dawnego mistrza Nirokuana -
mnicha Zen z buddyjskiej szkoły Rinzai
o imieniu Sarai.

Po wejściu do klasztoru
Issa dowiedział się, że Sarai zmarł kilka dni wcześniej.
Spędził tę noc w żalu, krążąc po ogrodzie:

oborooboro
fumeba mizu nari
mayoimichi

mgła – za mgłą księżyc
a ja wszedłem w kałużę
zwodne są drogi

2.

Wiersz jest o pesymizmie. Życie toczy się samo według swoich praw Natury. Issa wierny swojej przyjaźni wyruszył do Nanba, możliwe, że jak często w swoim życiu szedł pieszo i nie dojadając wiele tygodni. Kołowrót życia kręci się w każdym miejscu świata zupełnie inaczej. Zanim doszedł do świątyni, kołowrót przewrócił jego przyjaciela na zawsze.

Mgła to wierność i siła przywiązania. Księżyc to Natura. Kałuża to kołowrót. Zwodne drogi to myślenie.   

Myślenie zadaje pytania: „kim jestem?”. Odpowiedzi udziela każda rzecz: księżyc, jesienne wyspy, chmura, dziki koper, każdy człowiek, każda góra, deszcz, śnieg i co tylko chcesz. Trzeba tylko umieć zapytać. Nasze oczy to są okna, my stoimy w mieszkaniu i rozmawiamy z księżycem, lasami, chmurami, gwiazdami, ulicami, ludźmi.

Życie ma zawsze dwie opowieści – wyglądają jak Rama i Hanuman spleceni w jednym objęciu (zobacz reprodukcję w: „Skąd przychodzimy: pokój czy wojna: Cz. 2 Jedność Natury”). Jedna z nich, niezwykle rzadko dziś występująca, jest opowieścią o Mieszkańcu tego mieszkania. Druga – o jego komunikacji ze światem.

3.

A  oto opowieść pod tytułem „Znaki” Peter Hughes’a o ludziach porozumiewających się krótkimi komunikatami:))  

Bohaterowie:

Issa:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kobayashi_Issa

Saimyoji:
http://photoguide.jp/pix/thumbnails.php?album=163

haiku Issy w oryginale:
http://www.janis.or.jp/users/kyodoshi/issaku.htm

oborooboro: s.92, Haiku, Agnieszka Umeda Żuławska, Wrocław Ossolineum 1983. Cz. 1 tekstu oparta na nocie A. Umedy.