Zmysły odbierają kolory, dźwięki, kształty, smaki, zapachy, dotyk. Całe bogactwo widzialnego świata. To co wartościowe jest ukryte dla oczu. Emocje odbieramy sercem (metafora empatii), wartość czynów ocenia umysł. Doznania estetyczne są łatwe w odbiorze, więc przysłaniają prawdę. Opakowanie przysłania zawartość. Wartość człowieka poznajemy po skutkach jego czynów. Czy mnoży dobro i zmienia świat na lepszy, czy przysparza zła?
W życiu jak w pośpiesznym pociągu zdarzenia szybko przepływają za oknem duszy, nie ma czasu, by wniknąć w ich znaczenie, stąd oceniamy po pierwszym wrażeniu, często mylnym. Ludzie skupieni na opakowaniu nie mają czasu, by dbać o wnętrze, a ludzie dbający o sprawy trudne zapominają o wizerunku. Szeroko w mediach panuje kultura obrazkowa. Co najwyżej rejestrujemy zdarzenia nie wnikając w ich przyczyny i odległe skutki.
Dbając o wizerunek zaniedbujemy działania, które przynoszą wartość dodaną.
