Kilka uwag na temat działań IDF w Gazie
https://jewishjournal.com/commentary/opinion/365748/civilian-casualties-and-the-ethics-of-jewish-power/
Ważne jest, aby zwolennicy Izraela wiedzieli, że kiedy państwo żydowskie stworzyło armię, jego przywódcy uznali, że był to punkt zwrotny w historii Żydów. Zamiast żyć na cierpieniu społeczeństwa przyjmującego – i często być represjonowanym z powodu swojej bezsilności – naród żydowski zdecydował się stać się suwerenny i przejąć władzę polityczną i wojskową, aby odegrać ważną rolę w decydowaniu o własnym losie. Oznaczało to rezygnację z obłudy bycia ofiarą (a nigdy sprawcą). Oznaczało to podjęcie ryzyka sprawowania władzy tam, gdzie porażka oznaczała katastrofę dla żydostwa. Oznaczało to również podjęcie ryzyka prowadzenia wojen, które nieuchronnie doprowadziłyby do ofiar wśród ludności cywilnej. Nowym wyzwaniem etycznym była walka z powściągliwością i działanie w celu zminimalizowania szkód ubocznych. Siły Obronne Izraela wierzyły, że żołnierze będą lepszymi wojownikami, jeśli będą wierzyć w słuszność swojej sprawy i że ich armia będzie walczyć sprawiedliwie, kierując się standardami moralnymi.
Siły Obronne Izraela (IDF) postawiły sobie za cel zminimalizowanie ofiar wśród ludności cywilnej i w ten sposób stały się najbardziej moralną armią na świecie. Uwaga: Pamiętaj o smutnej prawdzie, że definicja moralnej armii jest taka, że minimalizuje ona (ale nie może wyeliminować) ofiary cywilne.
Siły Obronne Izraela przyjęły silną doktrynę tohar haneshek (czystości broni). Kodeks zaczynał się od wyłaniających się zasad etycznych prawa międzynarodowego: konieczności (armia idzie na wojnę tylko wtedy, gdy jest to jedyna droga, która pozwala żyć dalej); odrębność (armia dba o to, by nie krzywdzić ludności cywilnej i atakuje tylko żołnierzy i cele wojskowe); proporcjonalność (jeśli wróg miesza ludność cywilną i wojskową w taki sposób, że nie można walczyć bez narażania ludności cywilnej na niebezpieczeństwo, to jeśli ataki zaszkodzą ludności cywilnej bardziej niż uzyskana przewaga wojskowa, nie zostanie to zrobione).
Siły Obronne Izraela skodyfikowały swoje zasady i dają kopię każdemu żołnierzowi. Funkcjonariusze poświęcają dużo czasu na wpajanie tych wartości w ramach podstawowego procesu szkolenia. Po kodyfikacji IDF utworzono biuro Rzecznika Generalnego (praklitut tzva'it), którego zadaniem było monitorowanie zachowań, prowadzenie dochodzeń w sprawie śmierci lub nadużyć wobec cywilów oraz pociąganie ludzi do odpowiedzialności przed trybunałami wojskowymi. Izraelski Sąd Najwyższy przejął ostateczną kontrolę wojskowego wymiaru sprawiedliwości i taktyki, aby upewnić się, że armia w pełni żyje zgodnie ze swoim kodeksem. Wolna prasa i media również badają nadużycia i sprawdzają potencjalne naruszenia.
Armia opracowała uzbrojenie w celu zminimalizowania szkód ubocznych, w tym inteligentne bomby, aby zapewnić, że trafione zostaną tylko zamierzone cele wojskowe, oraz specjalną amunicję, która zmniejszyła rozproszenie materiałów wybuchowych. Podczas wojny w Strefie Gazy Siły Obronne Izraela wprowadziły "Żelazne Żądło", nowo opracowaną amunicję moździerzową, która zmniejsza rozproszenie. Taka amunicja zmniejsza szanse na zranienie cywilów w pobliżu celów wojskowych. Klasycznym przypadkiem jest system obrony przeciwrakietowej Żelazna Kopuła, który zneutralizował zdolność rakiet do niszczenia cywilów i życia cywilów.
Siły Obronne Izraela opracowały taktykę mającą na celu zmniejszenie liczby ofiar wśród ludności cywilnej wroga. Obejmowały one anulowanie misji w rzeczywistej operacji, w przypadku których ustalono, że zbyt wielu cywilów zostanie rannych; masowe telefony ostrzegające miejscowych mieszkańców, aby opuścili swoje tereny, zanim ich teren zostanie zbombardowany lub zaatakowany; zrzucanie ulotek ostrzegających przed zbliżającymi się działaniami wojskowymi; oraz pociski typu "knock on roof", które nie eksplodowały, ale dały ostatnie ostrzeżenie cywilom, aby się wynieśli, zanim ich budynek zostanie uderzony. Wiele z tych taktyk pozwalało bojownikom terrorystycznym uniknąć niebezpieczeństwa, ale IDF była zdeterminowana, aby za wszelką cenę zminimalizować liczbę ofiar cywilnych. Patrząc wstecz, ta taktyka okazała się strzałem w dziesiątkę, ponieważ niektórzy z tych oszczędzonych terrorystów zamordowali setki i planowali zamordować miliony.
Prawdziwą miarę osiągnięć IDF przedstawił Richard Kemp, dowódca brytyjskich sił zbrojnych w Afganistanie. Kierując się potrzebą pozyskania poparcia ludności przeciwko talibom, siły alianckie podjęły wszelkie wysiłki w celu zmniejszenia liczby ofiar wśród ludności cywilnej. Dzięki usilnym wysiłkom alianci obniżyli stosunek liczby zabitych cywilów do liczby zabitych bojowników do historycznie bezprecedensowego poziomu – trzech do czterech zabitych cywilów na każdego bojownika. Hamas jest ugrupowaniem, które celowo umieszcza swoje instalacje wojskowe i bojowników wśród ludności cywilnej. Jednak w 2021 r., po powtarzających się konfliktach zbrojnych z Hamasem, IDF zredukowała ten stosunek do jednego zabitego bojownika na każdego zabitego cywila. Żadna inna armia na świecie nie osiągnęła takiego poziomu ochrony ludności cywilnej. Prawdą jest, że Siły Obronne Izraela były najbardziej moralną armią na świecie – w oparciu o rozdzierające serce zrozumienie, że moralna armia zabija tak mało niewinnych cywilów, jak to tylko możliwe.
Masakra Hamasu z 7 października była tak ogromna i okrutna, że wywołała falę gniewu. Wielu Izraelczyków nawoływało do zemsty i odwetu. Ekstremistyczni ministrowie wezwali do masowego karania zbiorowego i całkowitego zniszczenia Gazy. Siły Obronne Izraela odrzuciły te idee jako niezgodne z ich wartościami. Rząd i Siły Obronne Izraela zdecydowały, że Hamas musi zostać zniszczony, a jego rządy w Gazie zakończone – ale wojna będzie prowadzona zgodnie z kodeksem etycznym IDF, w tym minimalizacją ofiar cywilnych. Bombardowania lotnicze są wymierzone tylko w obiekty wojskowe. Siły Obronne Izraela wezwały mieszkańców północnej Strefy Gazy do ewakuacji w celu znacznego zmniejszenia strat wśród ludności cywilnej. Sam Izrael ewakuował ponad 120 000 cywilów z północnego i południowego Izraela, aby uchronić ich przed niebezpieczeństwem. Żołnierze Hamasu zablokowali cywilom możliwość wyjazdu, podczas gdy jego departament medialny twierdził, że Izrael przeprowadza czystki etniczne. Szacuje się, że 70% mieszkańców Gazy opuściło północną Strefę Gazy.
Dlaczego więc liczba ofiar śmiertelnych wśród Palestyńczyków jest tak wysoka? Pierwszą odpowiedzią jest to, że kontrolowany przez Hamas Departament Zdrowia Gazy zawyża te liczby. W incydencie w szpitalu Al Shifa Hamas oskarżył IDF o atak i twierdził, że zginęło 500 osób. Późniejsze dowody wykazały, że atak był nieudaną rakietą Islamskiego Dżihadu wymierzoną w Izrael, która rozbiła się i wysadziła w powietrze szpitalny parking, zabijając około 50 osób. Raport z Gazy wymienia 1500 bojowników Hamasu, którzy zginęli w Izraelu podczas kontrataku IDF na masakrę, a także terrorystów Hamasu zabitych w walkach w Gazie. Obejmuje również wszystkie ofiary spowodowane przez rakiety Hamasu i PIJ. Ponad 8000 rakiet zostało wystrzelonych w kierunku Izraela, a około 20% z nich spada na Gazę, powodując ofiary palestyńskie.
Zmieniła się również definicja proporcjonalności. W przeszłości przywódca terrorystów z kilkoma cywilami w pobliżu był oszczędzany. Teraz, wiedząc, że ten człowiek, oszczędzony, mógłby wydać rozkaz zabicia setek cywilów, atak trwa dalej – słusznie.
Głównym powodem wzrostu liczby ofiar jest to, że Hamas zwielokrotnił swoje instalacje wojskowe w Gazie. Wykopał kilometry tuneli szturmowych z licznymi otworami w dzielnicach cywilnych i umieścił wyrzutnie rakiet w pobliżu szkół, szpitali itp. Umieścili centra dowodzenia i kontroli w szpitalach (czyli pod). Bloki budynków cywilnych zamienili w posterunki wojskowe. To mieszanie jest zbrodnią wojenną. Hamas zamienił obywateli Gazy w żywe tarcze. Tak bardzo splotli swoje wojsko z cywilami, że wszelkie próby powstrzymania ich ataków powodują ofiary wśród ludności cywilnej. Najgłębszym cynizmem w tej strategii jest to, że Hamas założył Gazę, aby zmaksymalizować liczbę ofiar wśród palestyńskich cywilów, w przekonaniu, że śmierć cywilów przyniesie współczucie i wsparcie dla ich sprawy.
W klasycznej opowieści o hucpie mężczyzna zabija swojego ojca i matkę i błaga o litość, twierdząc, że jest sierotą. Hamas poradził sobie lepiej. Ustawia dziesiątki tysięcy cywilów jako żywe tarcze. Następnie, po zmasakrowaniu tysiąca cywilów, domaga się zawieszenia broni. Nikt nie powinien walczyć z terroryzmem, ponieważ ucierpią na tym cywile.
Musimy walczyć z fałszywą sugestią, że wyższe liczby ofiar cywilnych w tej wojnie dowodzą, że Izrael nie stara się ich minimalizować. Ewakuacja północnej Strefy Gazy uratowała niezliczoną liczbę istnień ludzkich; jednak ta droga ucieczki pozwoliła również wielu terrorystom i najwyższym przywódcom Hamasu zejść z linii ognia, poruszając się obok cywilów. Ochrona cywilów przez Izrael drogo kosztuje go w postaci śmiertelnych wrogów, którzy wykorzystują to, by ratować samych siebie. Ważne jest, aby zwolennicy Izraela, tu i gdzie indziej, poinformowali świat, że w obliczu zdumiewającego barbarzyństwa, Izrael nadal podejmuje nadzwyczajne wysiłki, aby zmniejszyć liczbę palestyńskich ofiar cywilnych.
Kiedy Izrael wziął na siebie ciężar obrony prawa Żydów do życia, nie wyobrażaliśmy sobie, jak druzgocący koszt tej obrony poniesie w życiu Palestyńczyków. Ponieważ każde ludzkie życie ma nieskończoną wartość, głęboko odczuwamy ból każdego niewinnego palestyńskiego życia, które zostało utracone. Śmierć dzieci w Strefie Gazy jest szczególnie bolesna. Cała wina leży po stronie Hamasu i jego celowego użycia ludzkich tarcz – ale wciąż odczuwamy smutek z powodu każdej utraty życia.
Wojna niesie ze sobą ciężkie koszty w życiu zarówno naszych własnych bojowników, jak i palestyńskich cywilów, ale jest to wynik zasady konieczności. Nie ma innego sposobu, aby powstrzymać próbę zniszczenia Izraela. Z tego samego powodu zawieszenie broni uratowałoby Hamas przed zniszczeniem i pozwoliłoby grupom terrorystycznym na przegrupowanie. Ci, którzy szczerze wzywają do zawieszenia broni w celu ratowania ludności cywilnej, powinni wiedzieć, że niekontrolowani, radykalni dżihadyści zabiją w przyszłości setki tysięcy, a nawet miliony ludzi — nie tylko w Izraelu, ale w całym wolnym świecie.
............................................................................................................
Felietonista, Charles Krauthammer, napisał: "Żydzi to wiadomości" Cokolwiek robi Żyd, a jeszcze lepiej państwo żydowskie, Izrael, zawsze trafia na pierwsze strony gazet.
Podwójne standardy, na których świat trzyma Izrael, są niczym innym jak "nadprzyrodzonością".
Fakt, że dwie trzecie wszystkich rezolucji ONZ uchwalonych od 1990 roku potępia Izrael, jest tego klasycznym przykładem. Wydaje się, że nikogo nie obchodzi, że Izrael, jedyna demokracja na Bliskim Wschodzie, jest otoczony przez 22 niedemokratyczne, autorytarne państwa arabskie z niewielkimi lub żadnymi prawami człowieka i wolnością słowa.
Syria okupuje Liban od dziesięcioleci, ale świat to ignoruje.
Pol Pot zabił 1,5 miliona Kambodżan w latach siedemdziesiątych, a mimo to ONZ nigdy nie uchwaliła ani jednej rezolucji potępiającej go, ale kiedy Izrael zaczyna budować ogrodzenie, aby powstrzymać zamachowców-samobójców, świat oszalał.
Sondaż Unii Europejskiej z 2003 roku wymienia Izrael jako kraj numer jeden na świecie, zagrażający pokojowi światowemu, pokonując takie miłujące pokój narody jak Korea Północna, Iran, Syria i Libia.
...
