jak wyjść?

Robisz bilans: zyski, straty, sens..
I zastanawiasz się, jak go zamknąć:
z przytupem, czy po cichu..
Z awanturką i fajerwerkami, czy po angielsku?

btw:
Pomyślicie sobie: co może być ciekawego w wychodzenia po angielsku? Wychodzi się po cichu i tyle!”.
A jednak sprawa jest nieco zabawna. Oryginalnym określeniem jest angielskie „to take French leave„.
No to w końcu po francusku, czy po angielsku?!
https://kielban.pl/2014/03/wyjsc-angielsku/

wot EUropejski problem :D

I gdy tak czujesz się europejczykowo zagubiony,
pytasz wujka gugla, a wujek Ci odpowie
(i wujkowo przetłumaczy):

Quiet quitting

https://medium.com/@elenaelyred/walk-away-silently-5deaa51daffd

Kiedy świat przemija, stajemy twarzą w twarz z głębokimi prawdami naszego życia.
To momenty, w których maski opadają, a my zostajemy sami ze swoją wizją.

Odejście bez rozgłosu i bez zapowiedzi ujawnia prawdziwą intencję.
W odejściu w milczeniu tkwi siła, ponieważ jest to decyzja podjęta
jasno i z pełną świadomością. Nie każde rozstanie wymaga wyjaśnień.

Ogromna wdzięczność kryje się w odejściu bez prób usprawiedliwiania
swoich działań przed innymi. To sygnał światu, że twoja podróż,
twoja ścieżka, należy do ciebie. Nie potrzebujesz zewnętrznej akceptacji,
aby zostawić coś (pracę, związek, grupę przyjaciół), co już ci nie służy.

Dorastamy w ciszy; w ciszy też z czegoś wyrastamy
– dlatego rozsądnie jest odejść w ciszy.

Cisza nie jest nieuprzejma; nie jest pustką, słabością ani brakiem czegoś
– ma ogromny potencjał. Jest głębokim wyrazem wewnętrznej siły
i najpotężniejszą formą komunikacji.

Nie ma wielkich zapowiedzi, publiczności ani świateł reflektorów
w podróży ku przekroczeniu samego siebie i porzuceniu wszystkiego,
co już nie służy twojemu celowi.
Ten proces głębokiej transformacji jest bardzo osobisty.