Znawczyni tematu dr Bożena Kowalska:
"Karolina Jaklewicz stworzyła nowy, własny rodzaj języka geometrii. Jest to język szczególny … To nieznany dotąd: architektoniczny, a jednocześnie ezoteryczny i poetycki język geometrii, który by nazwać można surrealnym geometryzmem." Karolina Jaklewicz porusza się na pograniczu abstrakcji geometrycznej - łącząc idee surrealizmu i konstruktywizmu, dopełnia swoją sztukę pierwiastkiem metafizycznym. Mamy do czynienia ze sztuką przestrzenną i wielowymiarową, niepokojącą i charakterystyczną."
Paweł Jarodzki:
"… pomimo solidnego osadzenia w malarskiej tradycji, obcujemy z na wskroś nowoczesnym i współczesnym malarstwem. … dualizm, drugie dno tych obrazów, może najbardziej sobie cenię."
https://www.wroclaw.pl/go/wydarzenia/sztuka/1265681-wystawa-karolina-jaklewicz-konsekwencje-wybor
Są linie racjonalne i intuicyjne. Są linie na spokój i na pokuszenie, narysowane i wypowiedziane. Słowem stawiamy linie-granice. Słowem otwieramy granice-linie. Linie segregują i budują wspólnoty. Wykluczają i przygarniają. W sztuce linia jest jednym z kluczowych środków formalnych. Artyści eksplorują jej właściwości wizualne i symboliczne w każdym możliwym kierunku.
W niemożliwym także. Są linie wrażliwe, czułe na najmniejsze zmiany i drgania. To linie-sejsmografy. W takie linie wyposażeni są niektórzy ludzie. Mają skórę na lewą stronę, silnie odczuwają każdy impuls. Ich ph nigdy nie jest neutralne i obojętne na świat. Oni reagują. Są linie ostro cięte lub idealnie płynne. Linie te mają potencjał architektonicznego stwarzania przestrzeni, konstruowania układów czystej formy. Te linie prowadzą do światów idealnych. Takich, o jakich marzymy. Linie-tęsknoty. Linie, o które wciąż walczymy. Linie występują pod każdą szerokością geograficzną. Są demokratyczne i autorytarne. Mogą być narzędziem zbrodni i ocalenia. Trzymają świat w ryzach i powodują konflikty. Mają dwa końce lub dwa początki.
-
