Led Zeppelin (przegląd płyt)

Led Zeppelin "Led Zeppelin" (1969)

Mocna płyta, jeden z najlepszych debiutów wszechczasów. Rzadko udaje już na pierwszej płycie zawrzeć artyśćie esencję swojego przyszłego grania. Rzadko prowadzi to do nagrania płyty na której nie ma w zasadzie żadnego słabego punktu.

Nie ma potrzeby wymieniania jakiegokolwiek utworu, bo obojętnie który by nie wziąć, to jest to perełka ostrego grania.

A ten śpiew Planta - mistrzostwo świata.

Świetna płyta bez słabych punktów, kamień milowy ostrego grania.

Absolutna klasyka klasyki.

 

Led Zeppelin "II" (1969)

Psychodeliczne dźwięki, wycie Planta przypominające szczytowanie, kanonada perkusji, świetna solówka  Page'a.

To słynny utwór "Whole Lotta Love".

Kompozycja kosmiczna, dalej już Led Zeppelin nie dotarł.
Motyw z tej kompozycji jest znany powszechnie ludziom, którzy choc raz słuchali czwartkową audycję Piotra Kaczkowskiego "Mini-Max'.

Najlepszy kawałek na płycie i jeden z najlepszych kawałków Led Zeppelin w ogóle.

Płyta w całości nie tak przekonywująca, jak jedynka.

NIemniej to też klasyka bez której znajomości nie można w ogóle rozmawiać o muzyce.

 

 

 

Led Zeppelin "III" (1970)

Akustyczny Led Zeppelin - to może zdziwić. To kolejna płyta trzymająca wysoki poziom, która nie w całości mnie przekonuje.

Są rzeczy świetne i ciekawe (Since I've Been Lovin' You, Tangerine) i przeciętne (Friends, Out On The Tiles).

Tak czy owak to bardzo dobra płyta.

Poziom Zeppi trzymają

 

 

Led Zeppelin "IV" (1971)

Czwórka to w zasadzie"Stairway To Heaven", ale na płycie jest kilka innych dobrych utworów (When The Levee Breaks, Misty Mountain Hop) choć płyta w całości nie do końca przekonuje.

Tak czy owak poziom nieosiągalny dla obecnych wykonawców muzyki rockowej i nie tylko.

 

 

Led Zeppelin "Houses Of The Holy" (1973)

Płyta, której zarzucano, iż odeszła od hardrockowego kanonu.

Możee i dobrze, bo na bluesowych patentach raczej nie dałoby się dalej pojechać.

Mnie ta płyta się podoba. Przekonuje mnie zarówno rozwichrzony utwór początkujący "The Song Remains The Same", jak i romantyczny "The Rain Song".

Świetny i przejmujący jest również utwór "Over the Hills and Far Away" .

Nawet reaggowe  "D'yer Mak'er" budzi we mnie sympatię.

Bardzo równy album, choć chyba obecnie niedoceniany.

Co prawda ten album nie ma tej siły rażenia co pierwsze cztery płyty Zeppów, ale nadal poziom jest niebotycznie wysoki.

 

 

Led Zeppelin "Physical Graffiti" (1975)

Najrzadziej przeze mnie osłuchana płyta Zeppelinów. Płyta, a w zasadzie dwie płyty nie bardzo mnie przekonują.

Wiem, może jestem Grzesiem Marudą, ale to jest taki worek z remanentem różnych pomysłów z przeszłości.

W zasadzie tylko jeden utwór mnie łapie za serce i jest to......oczywiście "Kashmir".

Choć jest jeszcze parę ciekawych np. "The Rover" z fajną partią czy "Houses Of The Holy".

Powiem tak, gdyby Zeppelini dokonali wyboru i zrobili "Physical Graffiti" w postaci jednopłytowej, a nie dwupłytowej, moja ocena byłaby wyższa.

Tak czy siak, jest to płyta, do ktorej niespecjalnie lubię wracać.

 

 

Led Zeppelin "Presence" (1976)

Płyta, która nie wpada w ucho, ale nie wywołuje u mnie tak ambiwalentnych emocji tak jak poprzedniczka.

Powiem tak słabsze lub nieprzekonujące momenty tej płyty wynagradza obecnośćtakich killerów jak "Achilles Last Stand" i "Tea for One" .

Słusznie, że tworzą one klamrę tego  ciekawego albumu.

Nie chcę się powtarzać, ale Zeppelini to potęga jakiej trudno obecne szukać.

 

 

Led Zeppelin "In Through the Out Door" (1979)

Ta płyta to jedne wielkie rozczarowanie i po latach broni się w zasadzie jeden kawałek - miłosna ballada "All My Love".

 

Ktoś kiedyś określił ten album jako łabędzi śpiew Zeppelinów i miał rację.

Nie znaczy, że nie należy mieć tej płyty. Trzeba tylko mieć świadomość, że to jest jednak chała.

Ciekawostką jest różnorodność okładek płyty, ale o tym tu coś znajdziesz.

 

Led Zeppelin "Coda" (1982)

O ile poprzedni album może nazwać słabym, to ta płyta to już zupełna katastrofa. Odrzuty i śmieci. Płyta, która nie powinna się ukazać.

 

 

Z albumów koncertowych polecam za to wszystkie:
"The Song Remains the Same" z 1976 r., ale w wersji zremasterowanej  w 2007 r., "BBC Sessions" z 1997 r. oraz "How the West Was Won" z 2003 r.

Natomiast, jeżeli chodzi o kompilację, to polecam "Mothership" z 2007 r.