Sprawa smaku, czyli koniec PiS

Politycy PiS chyba zapomnieli kto ich popierał i dlaczego. SLD to być może już nie to samo, co kilka, czy kilkanaście lat temu. Ale chociażby wypowiedzi młodych działaczy partii postkomunistycznej odnośnie filmu „Towarzysz Generał” dobitnie wykazały, jakie wartości niezmiennie cenią sobie w SLD. Niech Jarosław Kaczyński i jego koledzy zastanowią się, czy zamierzają stać, tam gdzie stało ZOMO.

Inna rzecz, że samo dopuszczenie do publicznego obiegu rozważań na temat koalicji z SLD jest dla Prawa i Sprawiedliwości gigantycznym ciosem. Kto wie, czy nie śmiertelnym ciosem. Niestety, ale potwierdziły się moje tezy z wielu poprzednich wpisów: stopień oderwania od rzeczywistości w kierownictwie PiS przekroczył wszelkie granice. To co się dzieje teraz, to gorzej niż zbrodnia – to błąd.

Zamiast więc błądzić niczym pijani kierowcy meleksów, niech panie i panowie z PiS usiądą sobie spokojnie i poczytają. Ponoć lubią Herberta:

Zbigniew Herbert, Potęga smaku

To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
nasza odmowa niezgoda i upór
mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
w którym są włókna duszy i chrząstki sumienia

Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono
słano kobiety różowe płaskie jak opłatek
lub fantastyczne twory z obrazów Hieronima Boscha
lecz piekło w tym czasie było jakie
mokry dół zaułek morderców barak
nazwany pałacem sprawiedliwości
samogonny Mefisto w leninowskiej kurtce
posyłał w teren wnuczęta Aurory
chłopców o twarzach ziemniaczanych
bardzo brzydkie dziewczyny o czerwonych rękach

Zaiste ich retoryka była aż nazbyt parciana
(Marek Tulliusz obracał się w grobie)
łańcuchy tautologii parę pojęć jak cepy
dialektyka oprawców żadnej dyskryminacji w rozumowaniu
składnia pozbawiona urody koniunktiwu

Tak więc estetyka może być pomocna w życiu
nie należy zaniedbywać nauki o pięknie

Zanim zgłosimy akces trzeba pilnie badać
kształt architektury rytm bębnów i piszczałek
kolory oficjalne nikczemny rytuał pogrzebów

Nasze oczy i uszy odmówiły posłuchu
książęta naszych zmysłów wybrały dumne wygnanie

To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
mieliśmy odrobinę niezbędnej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
który każe wyjść skrzywić się wycedzić szyderstwo
choćby za to miał spaść bezcenny kapitel ciała
głowa