Nie bardzo rozumiem dlaczego obchody 30. rocznicy Sierpnia miałyby być obchodzone w spokoju i narodowej jedności. Przecież Polacy – w tym i (a może zwłaszcza) uczestnicy tamtych wydarzeń - są głęboko podzieleni. To kilka miesięcy temu Andrzej Wajda może krzyczeć o wojnie domowej, a teraz wszyscy mają sobie spijać miodek z dziubków? No bez żartów, proszę.
Niezbyt rozumiem także, czemu jacyś ludzie mieliby być pod szczególną ochroną. Dlaczego niby nie można krytykować Mazowieckiego, Borusewicza lub Frasyniuka, skoro w ostatnich latach przekonaliśmy się, że są ludzie, których – tak jak Lecha Kaczyńskiego – można obrażać nawet po tragicznej śmierci? Oglądam właśnie żale Borusewicza na TVN24 i budzą tylko mój uśmiech.
Przede wszystkim zaś nie rozumiem, czemu cokolwiek miałoby być traktowane jako świętość i ktokolwiek z szacunkiem, skoro w naszym kraju radość znacznej części elit – a może i społeczeństwa budzi krzyż zbudowany z puszek po piwie.
***
O, a Borusewicz i Lis właśnie uciekli z własnej konferencji pod bramą stoczni, gdy związkowcy wyśmiali ich apel o "państwowe obchody" rocznicy Sierpnia.
Inne tematy w dziale Polityka
