W 1980 roku Lech Wałęsa postanowił zintensyfikować działania demokratycznej opozycji. W tym czasie Wałęsa już od dekady sprzeciwiał się systemowi komunistycznemu, m. in. biorąc udział w wydarzeniach grudnia 1970 oraz tworząc Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża. Zdobył sobie tym wyjątkowy autorytet.
Opozycyjne doświadczenie podpowiedziało Wałęsie, że lato 1980 roku jest najlepszym momentem na rozpoczęcie masowych protestów przeciwko władzy. Namówił swoich (nie tak odważnych) kolegów do zorganizowania strajku w Stoczni Gdańskiej. Z pewnymi oporami, ale się zgodzili.
Rozpoczęty 14 sierpnia protest okazał się sukcesem. Słabnąca ekipa Gierka była gotowa spełnić postulaty stoczniowców - zwłaszcza, że do ich strajku przyłączały się załogi kolejnych trójmiejskich zakładów. 16 sierpnia usatysfakcjonowani pracownicy Stoczni Gdańskiej zaczęli rozchodzić się do domów. Wówczas to drogę zastąpił im Wałęsa, wzywając do kontynuowania strajku - tym razem w obronie kolegów z pozostałych przedsiębiorstw.
Wałęsa powołuje Międzyzakładowy Komitet Strajkowy, koordynujący podnoszącą się falę protestów. Do końca sierpnia strajki rozlewają się po całym kraju. MKS formułuje 21 postulatów, które są podstawą negocjacji z rządem PRL.
31 sierpnia Lech Wałęsa podpisuje w Stoczni Gdańskiej porozumienie uwzględniające większość postulatów robotników. Władza zgadza się m.in. na powołanie niezależnych, samorządnych związków zawodowych.
17 września 1980 roku zgromadzeni w Gdańsku przedstawiciele MKS-ów z całego kraju powołują NSZZ „Solidarność". Rozpoczyna się okres „rewolucji Solidarności": następuje znaczne ożywienie życia obywatelskiego, a władza komunistyczna zostaje zepchnięta do defensywy. W tym czasie Lech Wałęsa pozostaje niekwestionowanym przywódcą opozycji, co znajduje potwierdzenie w wybraniu go na przewodniczącego „Solidarności".
W grudniu 1981 generał Jaruzelski dokonuje wojskowego przewrotu. Ma on na celu stłumienie „Solidarności" oraz ochronę kraju przed inwazją wojsk. ZSRR. Internowany na rok Wałęsa przyznaje, iż było to konieczne. Przez kolejne lata w Polsce rządzi wojsko, a Wałęsa powstrzymuje się od nieodpowiedzialnych działań. W 1983 roku otrzymuje Pokojowa Nagrodę Nobla, która jest dowodem międzynarodowego uznania jego zasług.
W 1986 roku niezawodna intuicja Wałęsy podpowiada mu, iż pora podjąć nowe działania. Zbiera dawnych działaczy „S" (rozsądnie wykluczając tych najbardziej radykalnych) i tworzy z nich Tymczasową Radę NSZZ „S", która rok później przeradza się w Krajową Komisję Wykonawczą.
W 1988 komuniści zaczynają sami dostrzegać, iż system upada i jest nie do obrony. Gdy w lecie ponownie zaczynają się strajki, generał Kiszczak prosi Wałęsę o możliwość negocjacji z opozycją. Wałęsa zgadza się, a „Solidarność" przystępuje na początku 1989 roku do rozmów „okrągłego stołu". W ich wyniku przegrani komuniści decydują się oddać część władzy w Polsce. Wałęsa jest jednak od nich sprytniejszy i po wyborach z 4 czerwca 1989 doprowadza do powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego - pierwszego niekomunistycznego rządu od czasów II wojny światowej.
Inne tematy w dziale Polityka
