Obecna demokracja jakże często traktowana przez władze jak parawan mający zasłaniać programy mające autokratycznie, a nawet autorytarnie przekształcać Polskę, by ta im była powolna - oparta w dużej mierze na kalwinizmie skazującym słabych na cierpienie, ubóstwo, wykluczenie to realne zagrożenie związane z upadkiem cywilizacji humanitarnej. Przyznajmy, bywa, że lęk przed cierpieniem, ubóstwem, wykluczeniem odbiera nam rozum. Łatwo wówczas powierzyć swój los tym, którzy zapewniają, że nas urządzą.
Benjamin Franklin miał rzec:
Demokracja jest wtedy, gdy dwa wilki i owca głosują, co zjeść na obiad. Wolność jest wtedy, gdy uzbrojona po zęby owca może się bronić przed demokratycznie podjętą decyzją.
Kiedy owce się „uzbroją po zęby”, wówczas może poczują tęsknotę za wolnością, a wtedy pojawi się szansa, że wyłoni się spośród nich Kratos i wyprowadzi zza krat demokracji. Kim będzie Polski Kratos? Republiką, czy cesarstwem? Jak na razie górę i władzę bierze „Cesarz”.
Czy jest już za późno, by owca, czy owce znalazły w sobie wolę mocy? Nie wszystko stracone… Prawdopodobnie jeśli wspólnie nie staniemy do działania, by ochronić się przez przypadłościami nękającymi nie tylko poszczególne osoby, ale i przez nami jako zbiorowością, którą mamy szanse przekształcać w społeczności, w społeczeństwo, to jutro zostaniemy zepchnięci do wymiaru „zasobu ludzkiego”, którym ktoś będzie zarządzać.
Mnie przez dłuższych czas nurtował i nadal zajmuje problem cierpienia, ubóstwa i wykluczenia, które mogą być postrzegane jako problem, wyzwanie, etc. ale także, a może głównie jako szansa mogąca nas jednoczyć i wyzwalać z nas moc.
http://solidarni2010.pl/29041-miroslaw-rymar-demoskratos---lud-za-kratami-demokracji.html
