W 2 księdze Samuela, w rozdziale szóstym, znajduje się opis wprowadzenia do Jerozolimy Arki Przymierza. Jerozolima jest już wówczas miastem Dawidowym i to Dawid, którego Bóg ustanowił królem nad Izraelem i Judą w miejsce odrzuconego Saula, wprowadza Arkę Pańską do swojej stolicy. Jest szczęśliwy – jako król i sługa Pański zarazem – i postępując w prowadzącym Arkę orszaku uczestniczy w liturgicznym tańcu. „Dawid wtedy tańczył z całym zapałem w obecności Pana, a ubrany był w lniany efod” – czytamy w Biblii.
Na tę uroczystą procesję i na króla – swego męża, który na oczach całego ludu oddaje cześć Bogu, natomiast w jej oczach po prostu zachowuje się tak, jak NIGDY nie zachowałby się jej ojciec – patrzy z okna Mikal, młodsza córka Saula i pierwsza żona Dawida. Kiedyś uratowała mu życie, teraz jednak prawdopodobnie tego żałuje.
„Wrócił Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu. Wyszła ku niemu Mikal, córka Saula, i powiedziała: «O, jak to wsławił się dzisiaj król izraelski, który się obnażył na oczach niewolnic sług swoich, tak jak się pokazać może ktoś niepoważny». Dawid odpowiedział Mikal: «Przed Panem, który wybrał mnie zamiast ojca twego i całej twej rodziny i ustanowił mnie wodzem ludu Pańskiego, Izraela, przed Panem będę tańczył. I upokorzyłbym się jeszcze bardziej. Choćbym miał się poniżyć w twoich oczach, to u niewolnic, o których mówisz, sławę bym jeszcze zyskał».”
A Mikal?
„Mikal, córka Saula, była bezdzietna aż do czasu swej śmierci.”
(2 Sm 6, 12-23)
