Żeby nie było wątpliwości - mam duży szacunek dla dziennikarzy (poza niektórymi), a jeszcze większy, do korespondentów z terenu. Moje uszanowanie wzmaga się wraz z wydarzeniami, które elektrytzują świat. Ci wojenni są oczywiście poza wszelką oceną, ale tak patrzyłam dzisiaj (a właściwie od tygodnia) na tych przed pewnym londyńskim szpitalem. No ile można rwa-mać siedzieć na drabinie, albo pilnować, żeby nie pomyliła się ta z BBC z tą od CNN, bo ta pierwsza ma o jeden szczebelek więcej? Pomijam, że ktoś może jakąż podgwiździć i relacja już zupełnie bierze w łeb. A dodatkowo ci ludzie z mikrofonami... "No co tam Waldku? Co wydarzyło się w ciągu ostatnich 15 minut?" I weź tu człowieku zdaj relację różną od tej poprzedniej zwłaszcza w sytuacji, gdy nie wydarzyło się nic.
Wreszcie się jednak wydarzyło. Świat ma nowego syna... I tu zaczyna się moje powątpiewanie w ludzkie myślenie. Dowiaduję się bowiem od korespondenta, że wszyscy dopytują kiedy księżna pojawi się przed kamerami. "Być może jutro". A najlepiej z maleństwem... No luuuudzie!!! Kobita jest umęczona, zeszyta, spocona, czerwona, chce jej się rzygać, albo spać, dziecko pewnie w inkubatorze, bo zbijają mu żółtaczkę, a tłum - łącznie z babami, które już pewnie przynajmniej raz rodziły - czekają i patrzą w okna szpitala. A co to księżna? Inaczej rodzi? William nie ma prawa walnąć setki z radości? I życzę im wszystkiego - przede wszystkim - spokojnego.
No ale nic... Wreszcie! Świat urodził następcę płci męskiej.Ci na drabinach urodzili, ja urodziłam, mój syn urodził, sąsiad urodził, nowy król Belgii i niezliczona ludzkość. Wszyscyśmy rodzili następcę brytyjskiego tronu.
Najbardziej mnie jednak wkurza, że rodził go również porucznik Borewicz, bo zamiast odcinka "07 zgłoś się" dali w TV bzdeta o rodzinie windsorskiej.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
