Czytając wpisy i komentarze, jakie dominują u reprezentantów prawej części salonu, a także wśród zdeklarowanych libertarian, odnośnie kwestii propozycji zakazu stosowania klapsów, zgodzić się wypadnie z tak przekonującą i przygniatającą nawałą argumentów. Przeto uznać należy, że możność stosowania owego łagodnego przecież, a tak zbawiennego środka wychowaczego jest jednym z fundamentalnych praw naturalnych, na które zamach - przypominający najgorsze praktyki totalitaryzmów - chce uczynić państwo, kierowane lewacką ideologią wtrącania się tam, gdzie nie powinno.
Ja bym nawet nazwał prawo do stosowania klapsów jednym z podstawowych praw człowieka i obywatela; boję się jednak, że koledzy ( powinienem dodać: i koleżanki, ale jakoś wśród salonowych głosów broniących klapsów przed wścibstwem urzędasów nie spotkałem pań ) z prawicy wielce się na takie zaszeregowanie obruszą. Wszak dla nich prawa człowieka i obywatela to fundament socjalizmu, komunizmu, eurokołchozu, michnikowszczyzny i innych podobnych bezeceństw. Lepiej tedy zostać przy pojęciu "prawo naturalne", które u naszych konserwatystów ma bardzo pozytywny odbiór, choć jego geneza wiąże się z sekularyzacją rozumienia prawa i polityki w XVII wieku, czyli początkiem upadku cywilizacji łacińskiej - jak by to powiedział dr Wielomski.
Pozostaje jednak najważniejsza kwestia: jak odróżnić dawanie klapsów, co - jak się rzekło - należy do niezbywalnych praw z natury ludziom przysługujących, od bicia, ciężkiego pobicia, katowania? Różnica między klapsem a uderzeniem i biciem jest raczej płynna. Co prawda, np. red. Łukasz Warzecha nie ma wątpliwości, że granica między dawaniem klapsów a maltretowaniem dziecka jest oczywista; na czym jednak ta oczywistość polega, tego już nie wyjaśnia, zapewne dlatego, że dla niego ta oczywistość jest w sposób oczywisty oczywista - że zacytuję klasyka współczesnej polskiej myśli politycznej. Ja jednak sądzę, że różnicę między dawaniem klapsów a biciem należałoby jednak zdefiniować, choćby z racji czysto poznawczych, dla teorii; tylko kto to ma uczynić? Państwo? Ale to niemożliwe, przecież również oznaczałoby oddanie wychowania pod kontrolę biurokratów chcących decydować za rodziców. Zatem naturalne prawo do stosowania klapsów implikuje też naturalne prawo do zakreślania granic między serią klapsów a skatowaniem, wedle uznania rodziców.
Gniewomir Świechowski podsunął jeszcze inny pomysł na rozwiązanie tej skomplikowanej kwestii, na marginesie swego wpsiu o morderstwach popełnianych ( jego zdaniem - nie ) pod wpływem gier komputerowych. Stwierdził, że do bycia pedałem i do bycia mordercą trzeba mieć predyspozycje. Stąd wniosek, że bycie mordercą jest warunkowane genetycznie, skoro i bycie pedałem z genów się bierze; gdyby G. Świechowski chciał zaprzeczać, jakoby sądził, że bycie pedałem jest warunkowane genetycznie, to odpowiem, że przeczy sam sobie. Napisał wszak, że od zobaczenia gejparady nie zostaje się pedałem , a zatem - nikt nie zostaje pedałem ( by już trzymać się tego określenia, jak najbardziej stosownego w ustach nowoczesnego liberała z nowoczesnej proeuropejskiej partii) dzięki styczności z formami gejowskiej subkultury, i kontakty z pedałami i czerpanie od nich wzorców z nikogo pedała nie mogą zrobić. A skoro to nie czynniki kulturowe decydują o byciu pedałem, to jako jedyna odpowiedź pozostają geny. Jeśli zaś stwierdzenie: do bycia pedałem trzeba mieć predyspozycje, implikuje przymiotnik "genetyczne", to również do bycia mordercą trzeba mieć predyspozycje takie same. A skoro bycie mordercą jest warunkowane genetycznie, to niewątpliwie katowanie dzieci również. Wystarczy więc zbadać genetyczne predyspozycje rodziców, by wiedzieć, którzy z nich są w stanie swe naturalne prawo do stosowania klapsów nadużyć dla znęcania się nad dziećmi. Tylko czy - zdaniem konserwatywnych liberałów - takie profilaktyczne badanie też nie byłoby naruszeniem prywatności i przykładem omnipotencji państwa w ingerowaniu w życie obywateli?
Inne tematy w dziale Polityka
