13 kwietnia 2012 Instytut Sobieskiego ogłosił Analizę nr 45, autorstwa Jana Filipa Staniłko pt.:" Katastrofa smoleńska a geopolityka Lecha Kaczyńskiego".
Jest to poważny głos, przedstawiający tragedię smoleńską w szerszym, bo geopolitycznym tle. Ten sposób spojrzenia jest mi bliski, gdyż od samego początku, czyli od pierwszych miesięcy po zdarzeniu, upatrywałem w geopolityce najważniejszych przyczyn tego co wydarzyło się w dniu 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku. Autor tak pisze o konieczności rozpatrywania tragedii smoleńskiej z perspektywy geopolityki:
"Katastrofa pod Smoleńskiem jest wydarzeniem kluczowym dla stosunków polsko-rosyjskich w ostatnich kilkunastu latach. Co więcej, jest wydarzeniem kluczowym dla całej polityki środkowoeuropejskiej. Jej znaczenie można najlepiej dostrzec być może dopiero właśnie z perspektywy geopolitycznej.Zarówno z perspektywy Waszyngtonu, Berlina, jak i samej Moskwy śmierć prezydenta Lecha Kaczyńskiego była wydarzeniem silnie determinującym naturę relacji z Polską – oczywiście w wypadku każdej ze stoli w odmienny sposób."
http://www.sobieski.org.pl/news.php?id=831
https://sobieski.org.pl/analiza-is-45/
Autor dość pobieżnie omówił to wydarzenie z perspektywy Waszyngtonu i wg mojej opinii dość nietrafnie. Także mało miejsca poświęcił perspektywie niemieckiej i związanej z nią perspektywie UE, natomiast skupił się w obszernym wywodzie na perspektywie z Moskwy(czego nie można uznać za niewłaściwe), ale całkowicie pominął spojrzenie z perspektywy nie tylko poszczególnych stolic reprezentuyjących najważniejszych graczy na lobalnej scenie politycznej, ale pominął wzajemne powiązania interesów wszystkich tych podmiotów i wynikające z tych powiązań skutki dla takiego jak obserwowaliśmy i obserwujemy przebiegu wydarzeń(zarówno tych z przed, w trakcie jak i po tragedii). Dość dobrze opisał Autor uwarunkowania i realizację przez śp. Prezydenta L. Kaczyńskiego polityki wschodniej w wielu wymiarach, co przecież było najważniejszą przyczyną tragedii i śmierci Prezydenta i reszty oficjalnej delegacji na uroczystości 70-tej rocznicy ludobójczej zbrodni katyńskiej.
Opublikowanie tej analizy uważam za bardzo ważny moment dla rozpoczenia szerszej debaty na temat tragedii. Sądzę, że powinna ona zapoczątkować debatę ogólnopolską na temat tragedii w wymiarze dużo ważniejszym niż debata o przyczynach natury techniczno - logistycznych i wąskiego zakresu stosunków polsko - rosyjskich wynikających ze sposobu traktowania tej tragedii i Polski, przez władze Rosji, oraz postawy polskich władz w obliczu tragedii. Debata o tragedii w kontekście geopolitycznym jest niezbędna, gdyż poznanie i zdefiniowanie mechanizmów geopolitycznych , które zdeterminowały tragedię i przebieg jej wyjaśniania, jest dla polskiej racji stanu elementem kluczowym, bo od prawdziwego rozpoznania tych mechanizmów, zależeć powinna polityka zagraniczna władz Polski suwerennej i niepodlegej, o których wyłonienie powinni zabiegać wszyscy patriotycznie i propaństwowo myślący i czujący Polacy. Brak takiej długofalowej strategii geopolitycznej Polski jest naszym mankamentem i przyczyną naszych kłopotów, a wybnika częściowo z naszej tragicznej historii. Tak pisze między innymi o tym problemie Staniłko:
"Tymczasem jako Polska, nie posiadamy ani utrwalonej narodowej strategii geopolitycznej, ani wykształconych w realistycznym duchu elit politycznych i państwowych. Z jednej strony jest to problem kulturowo-historyczny. Sprowadza się on w dużej mierze do źródła przyczyn i skutków utraty niepodległości u zarania XIX w. Polacy nie wypracowali swojej doktryny międzynarodowej, tak jak zrobili to np. Rosjanie, Niemcy, Francuzi, czy Szwedzi. Literatura poświęcona definiowaniu pryncypiów polskiej geopolityki w oparciu o paradygmat realistyczny, stworzona na przestrzeni ostatnich pięciu wieków zmieściłaby się na jednej półce. Co więcej, ta literatura jest generalnie dzisiaj raczej trudno dostępna i po prostu nieznana. Nie uczy się w oparciu o nią ani dyplomatów, ani żołnierzy, ani akademików zajmujących się bezpieczeństwem. Innymi słowy, polskie elity zajmujące się sprawami międzynarodowymi w praktyce często nie rozumieją polskich interesów i posługują się schematami i mapami mentalnymi wytworzonymi w oderwaniu od nich."
Ciekawe i pouczajace to wywody, potwierdzające dośc powszechne opinie prawej strony sceny politycznej, o jakości polskich elit po 1989 roku. Bardzo trafnie opisywała ich kondycję Pani Ewa Thompson, slawistka, profesor Uniwersytetu w Houston. Pisała ona o postkolonialnej mentalności polskich elit i niejako o naturalnej ich skłonności do poszukiwania zewnętrznego hegemona, braku inspiracji do myślenia samodzielnego i podczepiania się pod "mocniejszych", a tymi mocniejszymi okazywały się zawsze poprzednie metropolie zaborcze. Taką politykę na wielką już skalę(poprzednio też były jej pewne elementy, ale nie tak totalnie i nachalnie wdrażane) prowadzą obecne władze, po tragedii smoleńskiej.
Kończąc, chciałbym wyrazić nadzieję na to, że Administracja Portalu podejmie temat i uczyni z debaty o geopolityce w świetle tragedii smoleńskiej, temat warty oddzielnej rubryki, a społeczność blogerska potraktuje temat tak jak na to zasługuje. Traktuję to jako misję podnoszenia jakości polskich elit w tak ważnym obszarze dla niepodległości polski i pomyśnego bytu jej obywateli, a Analiza nr. 45 Instytutu Sobieskiego autorstwa Staniłki, niech będzie tego owocnym zaczątkiem, drożdżami geopolitycznego strategicznego myślenia polskich elit , dla dobra naszej Ojczyzny i nas samych.
Nie znoszę kłamstwa, obłudy, relatywizmu moralnego i bezczelności w ich prezentacji. Preferuję rozmowę merytoryczną, opartą na faktach i uprawdopodobnionych poszlakach, analizy oparte na kojarzeniu różnych informacji i faktów w logiczny ciąg zdarzeń. Wyznaję pogląd, iż w polityce nie należy liczyć na przyjaźń, tylko na wspólne interesy, które najlepiej gwarantują dobrą współpracę, że partnerowi można zaufać, jeśli ma się możliwość kontroli jego działań.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
