Jest, a jakby jej nie było. Jednakość.
Trudno się nie zgodzić że stwierdzeniem Michała Kamińskiego, że pomysł Putina na budowę ZSRR-bis – z nacjonalizmem i fundamentalizmem religijnym zamiast komunizmu, jest lustrzanym odbiciem pomysłu na katolicko-narodowy PRL-bis.
– Gdybyśmy mieli więcej cienkiej blachy, zarzucilibyśmy świat konserwami! Ale nie mamy mięsa – mówił niegdyś Gomułka. Teraz już mamy dwudziesty pierwszy wiek, ale i tak widać związki z tamtym czasem.
W Rosji, zarządzanej podobnie jak niegdyś gomułkowski raj, jest wprawdzie mięso. Rybie, ale jest. Nie ma atoli blachy. Importowali ją, nałożono na nich sankcje i wraz z nimi przyszły kłopoty. Ceny konserw zatem rosną tam, mimo posiadania ryb. Dopiero zakończenie ukraińskiej wojny może coś w tej sprawie zmienić.
Dwojako atoli zmieni. Albo Rosja zamrozi konflikt, albo odda Ukrainie zagrabione ziemie i przyjmie jej warunki. W pierwszym wypadku Federacja pogrąży się w chaosie z powodu utrzymywania sankcji. W drugim ma szansę na zbudowanie u siebie praworządności.
U nas trwa wojna z rzekomą kastą sędziowską. Też więc mamy sankcje. Tyle że nałożone wprost na fundusze. Unijne. Albo będziemy się stosować do własnej konstytucji, albo nie dostaniemy z Brukseli pieniędzy. To jasno wynika z oświadczenia pani von der Leyen. Drożyzna w Polsce również kwitnie.
Spełnienie unijnych warunków doprowadzi do odblokowania nam funduszy. Skutki także mogą być dwojakie. Jeżeli by dotacje rozdano między lud, bo wybory blisko, przyspieszy tylko inflacja. Kiedy by się jednak unijne pieniądze wykorzystało dla wsparcia inwestycji, zadziałałyby zbawiennie.
Analogia istnieje również wtedy, gdy nie ma jej formalnych oznak. Kiedy implikuje podobne skutki, można się nawet w odległych przypadkach dopatrywać daleko posuniętej tożsamości. Nawet jak zbieżność się wydaje komiczna. Może nawet zwłaszcza wtedy.
Rację więc ma Michał Kamiński. Jesteśmy odbiciem Rosji. Jest tylko różnica skali. I całe szczęście. Wszystko dzięki temu zależy jeszcze od nas i to nas od Moskali odróżnia.
Przestanie jednak, jak nie wykorzystamy dostępnych nam rozwiązań.
