Nie wiadomo do końca jak zabrać się za ten temat: czy pisać z oburzeniem i na emocjach, czy może przeprowadzić chłodną analizę z opisem faktów. Można tak i tak. Ale można też spróbować odnieść ten temat do spraw ostatecznych, jak zrobił to Coryllus w swojej notce, którą zatytułował „Zejdź z krzyża. Zadzwoń do brata!”. Tak, to wydarzenie wymaga odniesienia eschatologicznego, nie tylko, tak jak zrobił to Coryllus w swojej notce, poprzez pokazanie analogii do sceny na Golgocie, ale też postawienia pytania podstawowego o to co, zagnieździło się tam na Wiejskiej, pytanie o moce które tam działają.
Zanim Chrystus odkupił ten świat na Krzyżu, nauczał w całej ziemi świętej, zbierając uczniów i przeciwstawiając się oficjalnej nauce. Chrystus był uniżonym rewolucjonistą – uniżonym, bo będąc Bogiem mógł przecież jednym ruchem zmienić świat, a jednak uniżył się i rodząc się człowiekiem postanowił działać wykorzystując narzędzia ludzkie. Był rewolucjonistą, bo jego nauka jest rewolucyjna. Nauka o miłości bliźniego, nauka o miłosierdziu jest tak całkowicie wbrew ludzkiej naturze nie tylko ówczesnej ale i dzisiejszej, że żeby ją zrozumieć i przyjąć za swoją - trzeba po prostu zaprzeczyć zwykłej codziennej ludzkiej naturze. I Judasz, który przecież był jednym z Dwunastu, im dłużej szedł za Jezusem tym mniej ufał, że Chrystus jest zapowiedzianym Mesjaszem, aż w końcu całkowicie otworzył się na Przeciwnika. Jak się to skończyło wiemy.
Przeciwieństwem Judasza w dzisiejszym świecie jest Święta Faustyna, która – tak sądzę – została nam dana, abyśmy jako ludzie dzisiejsi mieli jakąś przeciwwagę dla Judasza, którego czyn zaważył na naszym myśleniu o zaufaniu do Chrystusa. Niby ufamy, ale nieustannie przewija się nitka podświadomego myślenia „Czy aby na pewno?...”.A więc Św. Faustyna ma równoważyć ten Judaszowy brak ufności, który u współczesnego człowieka jest stale obecny. Ufność w miłosierdzie, czyli poleganie na obietnicy Jezusowej. Idąc dalej – zdrada Judasza, jego wydanie Nauczyciela oprawcom było także zaprzeczeniem Jego nauki o miłosierdziu.
Jeśli z tego punku widzenia spojrzymy na współczesną Polskę, to zobaczymy, że całe to wczorajsze wydarzenie z Sejmu plasuje się nie tylko jako zwykłe chamskie odezwanie, mające uderzyć w Jarosława Kaczyńskiego i w nas wszystkich, dla których Smoleńsk jest otwartą cały czas raną, a wydarzenia posmoleńskie powodem do upokorzenia już nawet nie tyle dumy narodowej, co zwykłej, ludzkiej godności.
To zachowanie sejmowej tłuszczy, z takimi osobami jak pewnych dwóch posłów, jeden starszy drugi młodszy, z których jeden posługuje się rozmaitymi rekwizytami, a drugi dostaje piany na widok dziennikarzy i bije ich - nie pierwsze zresztą, to zachowanie uderza i obnaża. Uderza w podstawowe wartości, na których wyrósł ten naród. Obnaża to, skąd oni się wywodzą i kim oni są, obnaża ich cechy, które mylnie możemy rozpoznawać jako zwykłe chamstwo, brak wychowania itd. To co staje się widome dzięki tym wydarzeniom – to ten Judaszowy BRAK MIŁOSIERDZIA który cechuje ludzi będących dzisiaj u władzy. Brak miłosierdzia, z którego wynikają wszystkie inne działania – emerytury 67, ustawy o eksmisji, to przeprowadzanie woli różnych lobbies bez względu na protesty itd. To jest podstawa, wszystko inne jest pochodną, uzasadniane najczęściej względami ekonomicznymi.
Skoro tak jest, skoro wiemy, że brak miłosierdzia jest głównym motorem ich działania, to daje to prosty wniosek – to jest po prostu rodzaj opętania. I tak jak wtedy, gdy Chrystus wygonił Legion z opętanego nad jeziorem Genezaret, a szatani weszli w stado świń i utopili się w wodach jeziora – to zdanie sobie sprawy z kim mamy do czynienia pozwoli nam na właściwe zachowanie.
- - -
Inne tematy w dziale Polityka
