Na szybko, bo chciałbym coś poważnego napisać.
Przejrzałem dwa z niezliczonych wpisów na temat "inwigilacji blogerów" i wiele mówiące komentarze pod nimi. Ileż to się namnożyło ofiar krwawego reżimu Tuska. Osoby, wydawałoby się, tylko lekko zaburzone wypinają pierś po ordery za cierpienia.
Ale wiadomo, że takie tematy przyciągają jak muchy do miodu osoby ewidentnie chore psychicznie, nieszczęśliwych, czasami niezdiagnozowanych paranoików i schizofreników. Dowiedzieliśmy się sporo o dowodach na inwigilację:
Nie mogę się zalogować na konto, obraz w smartfonie mi skacze, słyszę dziwne szmery w telefonie, widzę reklamy po hebrajsku, nie mogę czytać własnych wpisów, nagła wolta FYMa, mój kolega zmarł w wieku pięćdziesięciu lat.
I najgorsze: wybieram sie na rozmowe do mojego posla do Sejmu, oraz bede szukala dobrego prawnika. Salon24.pl zrujnowal mi zycie i zdrowie.
Napisałem "najgorsze"? Bujda, są jeszcze gorsze przykłady kompletnego rozpadu osobowości manifestujące się słowotokiem i niezbornością wypowiedzi, jeśli te przypadkowo dobrane słowa można nazwać wypowiedziami. Przecież nie trzeba specjalistycznej wiedzy, wystarczy nieco doświadczenia życiowego, by poprawnie zdiagnozować objawy. W cywilnym życiu nie wdawalibyście się w dialog, tylko zadzwonilibyście po sanitariuszy.
Przepraszam, mogę się droczyć z Eską, która chyba jednak, mimo że afektowana, zachowuje pewien poziom trzeźwości. Ale wkręcać się w kontrargumentację z osobami chorymi powoduje, że ich stan się tylko pogarsza.
Po co z nimi się wykłócacie? Czyżbyście też byli...?
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
