A niech się śmieje cała Europa, niech rozdziawia w zdumieniu swoją naiwną gębę, niech bierze się pod boki i przygląda w ogłupiałym osłupieniu, jak Największe Nowe Państwo Członkowskie uznaje mandat swego znanego Europarlamentarzysty za nieważny, bo nie poddał się po raz kolejny lustracyjnym ćwiczeniom, wymyślonym przez IV RP, już dawno po wyborach do Parlamentu Europejskiego.
Niech rozmaici poważni parlamentarzyści i prawnicy, politolodzy i eksperci, członkowie think tanków i redakcji gazet, roztrząsają w nieskończoność osobliwości polskiej polityki, w wyniku których demokratycznie wybrany deputowany Parlamentu Europejskiego przestał być takowym, bo nie wypełnił formularza, na podstawie którego „historycy IPN” (jak to przetłumaczyć na obce języki?) będą mogli ocenić, kłamie on czyli też prawdę powiada o swej zamierzchłej przeszłości. A zatem – niech śmieją się do woli i wydziwiają, skoro nie stało im wyobraźni, gdy nasz kraj do Unii przyjmowali.
Ale my, między sobą, nie bacząc zupełnie na głupiutkich i naiwnych Europejczyków, ćwierkających nam bez sensu o jakiejś praworządności i demokracji, zważmy przynajmniej co następuje:
1. Profesor Geremek już wielokrotnie składał oświadczenia lustracyjne, w związku z poprzednio pełnionymi funkcjami publicznymi, które nie były podrzędne. Raz zlustrowany – na zawsze zlustrowany: czy nie taką zasadę powinniśmy przyjąć? Czy też ustanowimy sobie procedurę, tak lubianą przez „personalnych” komunistycznych, że swój życiorys trzeba pisać regularnie, wielokrotnie, raz po razie – a nuż wreszcie jakąś sprzeczność się wyłapie?
2. Profesor Geremek został wybrany na deputowanego w wyborach powszechnych. Jeśli już bawimy się w demokrację (to dobra zabawa: popieram z całego serca), to nauczmy się też udawać, że głos wyborców coś znaczy. Że nie można go przekreślić jakimś nowym pomysłem ustawodawczym już po wyborach.
3. Profesor Geremek jest deputowanym Parlamentu EUROPEJSKIEGO. Co prawda sposób wyboru jest całkowicie podporządkowany prawu krajowemu, ale gdy już został wybrany, zgodnie z zasadami prawa krajowego, podlega regułom, procedurom i zasadom wykonywania mandatu, wynikającym z norm unijnych, dotyczących P.E. My u nas w Polsce możemy sobie wymyślić co chcemy: na przykład że od dziś tylko ci posłowie mogą nadal zasiadać w Sejmie, którzy ładnie śpiewają. To nasz kraj, nasze zabawki. Ale do Parlamentu Europejskiego rączki radosnych legislatorów z Wiejskiej raczej nie sięgają. Więc ważność mandatu Eurodeputowanego nie może być zmieniona ex post decyzjami ustawodawstwa krajowego, które nie są związane z żadnymi zmianami dotyczącymi danej osoby (tu: prof. Geremka), ale wynikają z nowych pomysłów rządzącej partii na to, jak życie polityczne w Polsce uczynić czystszym, uczciwszym i lepszym – jak tę Polskę, no jakby to powiedzieć, jeszcze bardziej „skonsolidować”.
W komentarzach na temat „sprawy Geremka” pod innym wpisem na tym blogu znaleźć można mnóstwo jadu, wylanego na tę osobę: mówi się, bo tak chyba wymaga wybitny autorytet Michalkiewicz, o „drogim Bronisławie” (jakby to bezsensowne spoufalanie miało nieco obrzydzić Geremka opinii publicznej); cytuje się jakieś stare ubeckie fałszywki z rzekomego wywiadu, przeprowadzonego jakoby z nim przez Hannę Krall. To kolejny triumf ubecji nad naszą młodą demokracją: jej prowokacyjne fałszywki mogą być nadal w obiegu, dla podważenia demokratycznego mandatu naszego deputowanego do PE. Emeryci esbeccy mogą sobie pogratulować.
Ale dobrze byłoby, gdybyśmy „sprawę Geremka” rozważali w swietle zasad ogólnych, a nie sympatii i antypatii do tego konkretnego polityka. Takich np. zasad jak te trzy proste tezy, które tu wymieniłem.
Inne tematy w dziale Polityka
