Z okazji ostatnich świąt otrzymałem sms-a z życzeniami od Sławka Skrzypka – niestety już ostatniego. Dzisiaj wieczorem po mszy w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach złożyliśmy wiązankę pod pomnikiem katyńskim. To miejsce znajdujące się blisko jego domu rodzinnego przed 1989 r nie istniało.
Sławka poznałem w 1988 r. podczas jednego z licznych spotkań reaktywującego się NZS-u. Nie wiedziałem, że miał już za sobą bogatą opozycyjną przeszłość. Po drugiej stronie placu z pomnikiem katyńskim jest areszt śledczy. Tam Sławek trafił po zatrzymaniu na początku stanu wojennego, jeszcze jako uczeń szkoły średniej tworząc Młodzieżowy Ruch Oporu. W latach 80-tych Sławek przez pewien czas bym liderem śląskiego oddziału KPN – wspominał o tym w swojej książce Leszek Moczulski. Poprzez struktury NZS nawiązał współpracę z Lechem Kaczyńskim. W 1988 r. był oficjalnie jedynym organizatorem reaktywacyjnego wiecu NZS Politechniki Śląskiej – gdyby milicja zaczęła aresztować pozostali mieli się rozejść.
W 1990 r. krótko pracował w BBN. Wspólnie z Przemkiem Gosiewskim organizował struktury Porozumienia Centrum pracując w biurze organizacyjnym. W wyjątkowo nieciekawym dla nas 1995 r. wyjechał na stypendium do USA. Jeszcze gdzieś leży kilka jego starych listów ... Wrócił do Polski w okresie rządów AWS. Pracował w Narodowym Funduszu Ochrony Środowiska i zarządzie PKP. Jednak do wielkiej polityki trafił w 2002 r obejmując funkcję wiceprezydenta Warszawy. Funkcja prezesa Narodowego Banku Polskiego była ukoronowaniem jego aktywności.
Z wyjątkiem okresu aktywności w PC po 1989 r. Sławek był raczej państwowcem, człowiekiem zaangażowanym w odbudowę niepodległego państwa polskiego. Dokładnie tak jak formułował to program podziemnego NZS. Opuścił Katowice w 90-tych latach i niestety nie zawsze dostrzegano, że wywodził się z naszego regionu. Ostatni raz widzieliśmy się w tym roku na jakimś oficjalnym spotkaniu organizowanym przez NBP.
Inne tematy w dziale Polityka
