Zgodnie z tradycją otwartych, liberalnych i nowoczesnych formacji ujawnienie zarzutów wobec ministra Czumy uznano za spisek mediów i PiS. Warto na tym przykładzie prześledzić kolejny moment odmienności standardów stosowanych wobec PO i PiS. Zaraza rozszerza się także na niektórych publicystów uznanych przez „Gazetę Wyborczą” za reżimowych.
Nowy minister był jeszcze niedawno przedstawiany jako największy sprawiedliwy od czasów Katona. Do tradycyjnych zachwytów, gwizdów uznania i innych objawów uwielbienia zgodnych ze standardami lewicowo-liberalnych tuzów dziennikarstwa dołączyli niektórzy dziennikarze odlegli sympatiach od obecnego rządu – np. Piotr Semka. Zachwycano się opozycyjnym życiorysem i faktem, że Andrzej Czuma w przeciwieństwie do Stefana Niesiołowskiego nie był, wylewny w swoich zeznaniach. Wytykanie przez opozycję braku doświadczenia w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości przyjmowano z oburzeniem. Można odnieść wrażenie, że minister Czuma to taka nowa maskotka rządu mająca swoim życiorysem maskować rządy resortem sprawiedliwości przez bezpartyjnych fachowców pałających miłością do korporacjonistów spod znaku Ćwiąkalskiego i postkomunistów.
Jak zauważył jeden z dyskutantów na Forum Frondy nikt tak dobrze nie zatapia PO jak syn ministra Krzysztof. Specyficzny styl polemiki w wykonaniu syna ministra można poznać na forum katowickiej „Solidarności Walczącej” a od dość dawna na Forum Frondy. Dostało się nawet Jadwidze Chmielowskiej, bliskiej współpracowniczce Andrzeja Czumy w 1981 gdy był doradcą międzyzakładowego komitetu strajkowego Huty Katowice. „Dobrze radzę adminowi tego forum zabanowanie autorki tego paszkwila albowiem jak się wk... to wykonam telefon do Komendy Policji w Katowicach” – napisał komentator na forum SW uznany przez admina za Krzysztofa Czumę. Oceniając styl odnoszenia się do polemistów przez Czumę juniora uważam reakcję dziennikarzy „Superexpressu” za bardzo łagodną. Istnieje także aktualnie zawieszona strona prywatna Krzysztofa Czumy gdzie pomawia się pewne osoby bezpodstawnie o współpracę z komunistycznymi służbami specjalnymi.
Kryształowo uczciwy opozycjonista z rodowodem zapomniał poinformować w oświadczeniu majątkowym, że jest członkiem rady nadzorczej spółki Elektron. W środę na konferencji prasowej minister zapewniał, że złożył rezygnację jednak do Krajowego Rejestru Sądowego nikt nie złożył wniosku. Winę na siebie wziął syn ministra, podobno zapomniał czy zaniedbał. Obawiam się, że sprawie rady nadzorczej lewicowo-liberalni redaktorzy nie poświęcą tyle samo uwagi co podobnemu wypadkowi Ludwika Dorna z czasach gdy był w PiS. Ludwik Dorn był członkiem władz założonej w 1989 r. firmy, która nigdy nie podjęła działalności, ale której nie wykreślono z KRS. Ileż to razy w TVN czy „Szkle kontaktowym” troskano się nad łamaniem standardami przez posła PiS. Tymczasem o ile u Dorna chodziło o firmę nieistniejącą, tutaj mamy podmiot funkcjonujący na rynku. Ciekaw jestem czy ktoś analizował z kim firma Elektron prowadzi interesy, czy nie miała zleceń publicznych (Krzysztof Czuma zapewniał, że nie – ale wcześniej zapewniał np. że jest społecznym asystentem swojego ojca) i co w niej robił poseł. No i może jakieś konsekwencje za poważny błąd w oświadczeniu majątkowym. Włodzimierza Cimoszewicza niestaranność w oświadczeniu majątkowym kosztowała prezydenturę Polski.
Kolejna sprawa to nepotyzm w ministerstwie sprawiedliwości. Zyta Gilowska została błyskawicznie ukarana przez władze PO za zatrudnianie swojej synowej w biurze poselskim. Bez znaczenia był taki drobiazg, że synowa prof.Gilowskiej byłą akurat na urlopie macierzyńskim i pod ochrona prawną. Nawet gdyby prof.Gilowska chciał wykonać dyspozycje największego obrońcy kobiet w polskim Sejmie premiera Tuska (oczywiście nie dotyczy to kobiet z PiS) to nie miała takiej możliwości. No ale to był nepotyzm nie słuszny w przeciwieństwie do słusznego nepotyzmu kwitnącego w ministerstwie sprawiedliwości pod rządami liberalnych populistów. Rzecznikiem prasowym miał być bliski znajomy córki ministra. Syn ministra Krzysztof został społecznym asystentem swojego ojca chociaż nie zgłoszono tego marszałkowi Sejmu. Niechlujstwo, które może przystoi w małym prywatnym radiu ale nie w instytucji publicznej. A co będzie jak pan asystent zapomni np. wysłać wniosek o przedłużenie aresztu przestępcy i oskarżony wyjdzie na wolność ? Też powie, że nic cię nie stało ?
Pomysł, z którego najbardziej znany jest poseł Andrzej Czuma to poszerzenie dostępu do broni. Postulat rzeczywiście bardzo liberalny, nieomal w stylu Unii Polityki Realnej czy innej partii libertariańskiej. Po co państwo obciążać tak kłopotliwą sprawą jak ochrona zwykłych obywateli. Czy nie prościej aby każdy kupił sobie pistolet albo wynajął agencję ochroniarską ? Nikogo nie obejdzie los tych, których nie stać na jedno czy drugie rozwiązanie. Państwo wycofałoby się z jeszcze jednej sfery działalności – jakie to superliberalne … Sam Janusz Korwin-Mikke byłby za – przez chwilę.
Sprawa Czumy i niezwykłe zaangażowanie części mediów lewicowo-liberalnych oznacza, że skończył się pokój w obozie utrwalaczy Rywinlandu. Momentem krytycznym dla salonu postkomunistyczno-okrągłostołowego była rozpoczęta konfrontacja pomiędzy Leszkiem Millerem a Aleksandrem Kwaśniewskim w ramach walki o wpływy w obozie zawłaszczającym Polskę. Najwyraźniej nerwy kompletnie wysiadły premierowi Tuskowi stąd wyrzucenie na śmietnik polityki miłości i agresja wobec prezydenta. A co będzie jak naprawdę sondaże zaczną znacząco spadać ?
Kryształowy Andrzej Czuma okazał się być jedynie szklaną imitacją. Minister Czuma zdementował informacje „Wprost” jakoby chciał zablokować dostęp do archiwów IPN. Jednak dla mnie probierzem stosunku Andrzeja Czumy do lustracji jest uścisk ręki z Michałem Bonim na każdej radzie ministrów. Co na to miłośnicy cmokania nad każdą jak zwykle genialną decyzją liberalnych populistów ?
Inne tematy w dziale Polityka
