12 grudnia 1941 miała miejsce premiera horroru Wilkołak w reżyserii George’a Waggnera.
Miejscowi mieszkańcy recytują poemat:
"Nawet mężczyzna który ma szlachetne serce i wieczorem się modli, może stać się wilkiem gdy wilcza krew w niego wstąpi podczas jesiennej pełni."
Larry Talbot, główny bohater (Lon Chaney Jr.). jest z natury miłym, sympatycznym młodym człowiekiem. Na własne nieszczęście staje się wilkołakiem. Wszyscy chcą więc zabić potwora, który drzemie w środku jego postaci.
Scenarzysta Curt Siodmak według niepotwierdzonych źródeł, zupełnie zdziwaczał po napisaniu tego scenariusza. Podobno widział swoich własnych sąsiadów nagle zamieniających się w morderców.
Postać wilkołaka jest, obok Draculi i Frankensteina, jedną z najbardziej rozpoznawalnych w historii kina. Obraz ten, jako pierwszy poruszył tę tematykę. W 2010 został nakręcony remake filmu.
1994 roku robi furorę amerykański horror "Wilk". W 1995 roku otrzymuje nagrodę Saturna dla Jima Harrisona i Wesleya Stricka za najlepszy scenariusz (1995).
"Wilk" to romantyczny thriller z mrocznie komicznym podtekstem o tym, co zabija ludzkie wartości. Zawiera wiele elementów znanych z innych filmów: pełnia księżyca, uciekające konie, gdy zbliża się wilkołak, obowiązkowo ekscentryczny naukowiec z obcym akcentem, który wszystko wyjaśnia. Temat nienowy : „Amerykański wilkołak w Londynie” (1981), „Przeklęte” (2004), „Zły wpływ Księżyca” (1996)…
Nikt jednak nie wie, że 150 lat wcześniej fabułę „ Wilka” napisał Jan Barszczewski w swoim dziele „Szlachcic Zawalnia, czyli Białoruś w fantastycznych opowiadaniach”. Dzieło Jana Barszczewskiego , wydane zostało w języku polskim w latach 1844-1846. Jan Barszczewski, polski pisarz i kolekcjoner legend białoruskich, urodził się w 1790 roku we wsi należącej dziś do Białorusi Murdochy, zmarł w majątku Rzewuskich , Cudnowie w 1851r.
Mit o lykantropii ma bardzo długi rodowód, wspomina o nim już Herodot w V w. p.n.e., podając wzmiankę o Neurach zamieszkujących południowo-wschodnie obszary słowiańszczyzny, którzy mieli jakoby raz do roku przemieniać się na pewien czas w wilki. „Dzieje” Herodota są najstarszym znanym źródłem pisanym o historii ziem polskich. Wiara w wilkołactwo szczególnie dobrze zachowała się na obszarze Podlasia. Słowo wilkołak składa się z dwóch członów, pierwszy oznacza wilka. Drugi pochodzi od prasłowiańskiego słowa dlaka co znaczy sierść. Pierwotnym znaczeniem jest więc człowiek mający wilczą sierść.
Mity powiązane z wilkami miały również swój wyraz w kulturze antycznej a to były ulubione przedmioty nauczania Jana Barszczewskiego w Kolegium Jezuickim w Połocku, do którego uczęszczał od 1805 roku.
Historię Jana Barszczewskigo opisuje białoruski dokument Władimira Łuckiego, zaprezentowany podczas Festiwalu Filmów Historycznych i Wojskowych, " Cień Wilkołaka".
Zapewne w poszukiwaniu własnej tożsamości, dokument sugeruje białoruskie pochodzenie polskiego pisarze, też nic nowego wszak do Adama Mickiewicza przyznają się nie tylko Litwini, Białorusini, Żydzi ale nawet Rosjanie. A o Powstaniu Styczniowym mówi się w tych słowach : " w 1863 roku, kiedy białoruska szlachta wystąpiła przeciw caratowi..."
