Bękartowi się nie należy

Rodzic, który nie mieszka z dzieckiem, nie może się z nim rozliczyć z podatku. Nawet jeśli tylko on płaci na utrzymanie tego dziecka - wynika z wtorkowego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał uznał, że rodzicowi który łoży na utrzymanie dziecka, ale nie żyje w związku małżeńskim nie przysługuje preferencyjne wspólne rozliczanie się z dzieckiem z podatku. Tutaj można by cały wywód zakończyć, gdyż (zdaniem Trybunału) taki rodzic nie współdziała w codziennym wychowywaniu dziecka, a z obowiązku alimentacyjnego nie można wywodzić prawa do ulgi czy preferencji podatkowej. Jednak w ustnym uzasadnieniu Trybunał Konstytucyjny poszedł o krok dalej. O ideologiczny milowy krok w teokratyzacji kraju. Powiedział bowiem, że "przepisy podatkowe nie mogą prowadzić do osłabiania więzów rodzinnych" i nie mogą "preferować wychowywania dzieci tylko przez jednego z rodziców, albo nawet przez oboje z nich, ale bez zawierania związku małżeńskiego. Przepisy podatkowe nie mogą stwarzać okazji do pozorowanego rozpadu rodziny lub nie zakładania rodziny wyłącznie ze względu na spodziewaną korzyść ekonomiczną”. Zastanawiam się czy jest to jeszcze Trybunał Konstytucyjny czy już Trybunał Kościelny. Wracamy do średniowiecza. Właśnie przez ostatnie dwadzieścia lat niezgodnie z wszelkimi zasadami obowiązującymi w cywilizowanych krajach oddaliśmy miliardy złotych w majątku i pieniądzach kościołowi katolickiemu za sprawą tzw. rządowo-kościelnej komisji majątkowej (co teraz stanowi niemały problem dla tego samego Trybunału). Właśnie Prezydent Bronisław hrabia Komorowski powiedział, że nie zawetowałby ustawy reprywatyzacyjnej, gdyby taka trafiła do jego podpisu. A  już mamy wykładnię, że tylko zdrowej polskiej rodzinie przysługują ulgi podatkowe na dziecko. Co boskie Bogu, co cesarskie cesarzowi - a bękartowi się nie należy.Cuius religio, eius regio.