Kiedy byłam jeszcze dzieckiem
i nie chciałam chodzić sama,
Ty,choć ze mnie był pulpecik
nosiłeś mnie na barana.
Gdy troszeczkę już podrosłam
za rowerkiem trzykołowym,
biegłeś szybko i sapałeś
mając oczy wokół głowy.
Potem była szkoła,praca
koleżanki,czasu mało,
ale Ty czuwałeś stale
by nic złego się nie stało.
Dzisiaj nie ma Cię już z nami
już się mną nie opiekujesz,
ale za to co mi dałeś
pięknie Ci,Tatku dziękuję.
Wcześniej tego nie mówiłam
Bóg tak nagle zabrał Ciebie,
może troszkę się ucieszysz
kiedy wiersz przeczytasz w niebie.
