Uśmiechniętym nie udało się zamilczeć Nawrockiego

Wystarczyło poczekać kilka tygodni, by Karol Nawrocki znów stał się „sutenerem”, „przyjacielem gangsterów” i skrajnie niebezpiecznym typem spod ciemnej gwiazdy. Pierwszą salwą był wysyp kręconych z mchu i paproci opinii głoszących, że kandydat wspierany przez PiS „wyprowadzi czołgi na ulice”. W jaki sposób miałby to zrobić? Skąd miałby te czołgi wziąć? Czy cokolwiek w tym co mówi albo robi daje podstawy do snucia takich przypuszczeń? Tego nam autor owej tezy - historyk i liberalny publicysta Antoni Dudek - nigdy nie wyjaśnił. Ale przecież nie o wyjaśnianie tu chodziło.

Zobacz takżeAwantura o Wysocką-Schepf w TVP. Stanowski wszystko nagrał

Dorabianie gęby Nawrockiemu

Szło o to, o co idzie w takich razach zawsze. Czyli o puszczenie w obieg przekonania, że jak wybory nie pójdą po myśli słusznego obozu, to stanie się coś strasznego. Im bardziej owo zło czające się za rogiem jest absurdalne i niedookreślone, tym lepiej. Bo straszniej.

W ślad za tym poszły też zaraz akcje mające na celu przypomnienie - nieco zapomnianej już w międzyczasie - mantry z pierwszej fazy tej kampanii. A mianowicie, że Karol Nawrocki to jest zwyczajny „gangus”. Komu konkretnie łamał palce i stręczył seksualne niewolnice, tego się rzecz jasna nie dowiemy. Pewnie dlatego, że nikomu. Ale znowu - nie o to przecież chodzi. W odpalonym przez sztab Rafała Trzaskowskiego „newsie” o związkach Nawro z groźnym łysolem „Wielkim Bu” idzie o budowaniu skojarzenia rywala z przestępczym półświatkiem. Rzecz była już grana na początku kampanii, ale za bardzo się nie przylepiła. Owszem, skojarzenie powtarzają i podają sobie z ust do ust trolle #SilnychRazem. Ale to za mało.

Najpierw Nawrockiego zamilczano

Zwracam uwagę na te zdarzenia, by pokazać zmianę strategii, która się po stronie uśmiechniętych dokonała. Oto jeszcze miesiąc temu kandydata prawicy próbowano w prorządowym komentariacie zamilczeć na śmierć. Wtedy (luty-marzec) faza była taka, by przekonać prawaków, że są pozamiatani. Mieli uwierzyć, że nie mają nic. Ani pieniędzy, ani mediów ani sondaży. A Nawrockiego już zaraz za chwileczkę przeskoczy Sławomir Mentzen. W tamtej fazie Nawrocki był opisywany jako „nijaki”, „bez poglądów” i „nieważny”. Coś tam sobie dłubie, gdzieś tam jeździ, z kimś się tam spotyka. Ale przecież - jak powiadano - „nawet pisowcy go nie popierają”.

Ale tamten plan nie za bardzo uśmiechniętym wypalił. Raz, że nie udało się wbić klina między sztaby (a w konsekwencji i między wyborców) Nawrockiego i Konfederacji. Tu niepisane zawieszenie broni działa na razie bez zarzutu i jest bardzo nie na rękę uśmiechniętym, którzy liczyli, że PiSiory i Konfiarze rzucą się sobie do gardeł, poobracają się wzajemnie, a w konsekwencji jakaś część wyborców Mentzena nie pójdzie na drugą turę. To się jednak nie zdarzyło.

Zobacz takżeNajnowszy odczyt inflacji. Czas na obniżkę stóp procentowych?

Debaty napędziły prawicę

Po drugie, obóz Nawrockiego jakoś przetrwał w jednym kawałku sondażową ofensywę ich przeciwników. Nie nastąpiła tam też - wieszczona od „Onetu” po TVN - powszechna demobilizacja prawaków. Po trzecie wreszcie, odpalenie sezonu debat telewizyjnych pozwoliło Nawrockiemu dotrzeć i do tych zakamarków spolaryzowanego rynku medialnego, gdzie dominowało wcześniej opowiadanie go pod z gry założoną tezę, że „bezbarwny”, „bez poglądów” i „bez polotu”. W debatach Nawrocki wpadki nie zaliczył - czym mocno utrudnił swoim wrogom zadanie.

Efekt jest więc taki, że wróciliśmy do samego początku. Czyli do planu A, polegającego na robieniu z największego rywala Trzaskowskiego wcielonego diabła. Kandydat wspierany przez PiS, który jeszcze wczoraj był „nieważny”, dziś znowu jest „szalenie niebezpieczny”.

I tak już będzie do końca - do drugiej tury wyborów prezydenckich. Ale czy mogłoby być inaczej w sytuacji, gdy o wyborczym zwycięstwie jednego z kandydatów zdecydować może tym razem 100 albo 200 tysięcy głosów?