Moja propozycja tworzenia nowej kontrkultury
Dzisiaj słuchałem płaczu młodych dziewcząt i chłopców, po studiach i po kilkuletniej pracy na tzw. swoim, albo gdzieś, u jakiegoś kapitalisty. Otóż ci ludzie mający po trzydzieści do czterdziestu lat, nie mówiąc już o młodszych, którzy wyszli z niezamożnych rodzin, zostali z pustymi rekami, bez mieszkań i pracy z widokiem na przyszłość. Niektórzy byli za granicą ale wrócili, bo tam tez mogli zarobić tylko tyle, żeby zapłacić czynsz, resztę przejeść i napić się piwa. Młode kobiety zostały bez dzieci, młodzi chłopcy, którzy już dawno powinni być ojcami, pałętają się bez celu. Wszyscy czują się wykiwani, oprócz nielicznej grupy lawirantów i mających poparcie bogatych rodziców. Nie są to jacyś niedołęgi albo menele, tylko młodzi prawnicy, nauczyciele, matematycy, inżynierowie, ekonomiści etc. Cóż z tego, że dobre zarobki osiąga w ich liczbie jeden na stu, a resztą musi dopłacać do swego ZUSU i w ogóle zamyśla o samobójstwie. Ci młodzi, w zderzeniu z rzeczywistością starego społeczeństwa, które jest zbiorowiskiem egoistycznych skurwy-synów nie mają żadnych szans. Ja, ten tekst piszę pod wpływem wzburzenia i na gorąco, ale po ochłonięciu go jeszcze poprawię i przemyślę, jakie środki powinni młodzi ludzie podjąć, żeby się ratować przed tą zgnilizną i tym bogoojczyźnianym syfem. Pytanie brzmi, co robić w tym kapitalistycznym chlewie, żeby przeżyć, żeby młode dziewczyny mogły zakładać rodziny i rodzić dzieci przede trzydziestką.
Recepta nie jest prosta, ale była częściowo wypróbowana przez Mahatmę Ghandiego w walce biernego oporu i tzw. perkalowej rewolucji. Hindusi tez mieli na karku swoich bandytów dusicieli w postaci Anglików, tak jak my mamy swoich dusicieli w postaci kapitalistów z Unii Europejskiej i całego świata. Wydaje się, że nie ma przed nimi ratunku. Otóż jest, tylko potrzeba do tego podbudowy ideologicznej w postaci robienia wzajemnej życzliwości i dobra a na tej kanwie wygenerowanie sposobów praktycznej samopomocy. Ghandi powiadał, żeby odrzucić ubrania angielskie, buty i inne przedmioty codziennego użytku, tworząc przez siebie swoje własne, co stworzy nowe warsztaty pracy. Trzymając się tego pomysłu, trzeba by, żeby młodzież uzmysłowiła sobie potrzebę palenia zachodnich ubrań albo porzucania ich na ulicy, zaś w to miejsce dziewczęta niech szyją z odpadków, ze szmat z lumpeksów, własne, kontrkulturowe stroje, byle wyprzeć z rynku zachodnich wytwórców galanteryjnego badziewia. Niech zamiast adidasów, młodzi ubierają jakieś chodzidełka własnego pomysłu i produkcji, żeby tylko dać zarobić młodym ludziom z własnego kręgu młodzieżowego, nie płacąc przy tym podatków. Przyjmować pseudonimy, tak jak to robili amerykańscy hipisi i schodzić do podziemia. Ewentualnie założyć własną partię polityczną, z posłami nie mającymi więcej lat niż 33. Młody człowiek musi sobie zdać z tego sprawę, że jego konserwatywny rodzic jest jego wrogiem. Musi od siebie odpędzać jak najdalej księdza, mułłę i rabina bo w religii czai się zguba. Młody człowiek nie ma co jeść tu na ziemi, a świątobliwy demagog będzie emu opowiadał koszałki o dobrociach po śmierci. Co za podłota! To samo może się stać z produktami żywności, które młodzi powinni tworzyć i hodować dla młodych. Pieniądze muszą krążyć między rękami młodych i nie być wypuszczane do starych. Ja sam boję się starości, że nikt młodych koło mnie nie będzie wtedy chodził – ale próżne to obawy, bo i teraz gdy tak będzie nadal, to i tak nie będzie enemie stać na dom starców i albo będę musiał żebrać o eutanazje albo poderżnąć się sam. Do tego doszły już sprawy, czyli za daleko, żeby naprawiać świat według idiotów i nie tylko idiotów ale rozmyślnych zbrodniarzy rezydujących w Brukseli. Zastanawiam się tylko nad sposobem zapalenia grup inicjatywnych, wśród młodych, którzy by to zrozumieli i rozpropagowali te idee dalej, wśród przyjaciół.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
