Odcinek XII – (Odcinek zastępczy, bo nie wiem jak się zabrać do opisu hipisowskiego środowiska Krakowa i Warszawy lat 60-tych, więc improwizuję na frazesach ogólno-socjologicznych)
Ponieważ nic dwa razy się nie zdarza i nie ma powtórek z historii, burżuazja nie ma co liczyć, że biedaków się jakoś wyzabija, wytruje wirusem HIV, uśpi wiarą w dobrego po śmierci Chrystusa, nic takiego się nie zdarzy i biedaków będzie przybywać, mnożyć i przybywać, aż uduszą „bogatych”, (których część też będzie iluzorycznie bogatych). To jednak jest możliwe w dalszym horyzoncie czasowym i współcześni trockiści zdają sobie z tego sprawę. Na dzisiaj trockizm jest najbardziej logicznym i konsekwentnym widzeniem stanu rzeczy.
W takich państwach, jak Polska końca drugiego tysiąclecia i początków trzeciego, substancja społeczna przedstawia się tak, że dzieląc ludność na cztery części, otrzymujemy na przedzie demograficznej „drabiny” ,(w pierwszej ćwiartce), populację niedorosłej młodzieży, zaś na końcu jedną czwartą ludności wypełniają ludzie w wieku około emerytalnym. Natomiast w środku mamy właściwą, dorosłą młodzież i pokolenie dorosłych ludzi, wchodzących w strefę cienia, stopniowo opuszczaną przez „dziadków”. W najgorszej sytuacji życiowej są ludzie drugiej ćwiartki od przodu, dorosła młodzież, która nie mając żadnej własności i mieszkań wchodzi w relacje z pokoleniem starszym, które je ma, musząc wobec niego spełniać rolę tę, jaką w starożytnej Grecji wobec Hellenów spełniali heloci. Heloci pozostawali helotami, niewolnikami bez własności, a dzisiejsza młodzież wyrastająca na robotników i „klasę średnią” , pozostaną niewolnikami kredytu i kapitału wąskiej grupy społecznych złoczyńców.
Złoczyńców – żeby nie było wątpliwości - broniących się przy pomocy karabinów maszynowych. Tak tak, kapitaliści są producentami przed wszystkim narzędzi zabijania, z których korzystają, zabijając tych, co nie słuchają rozkazów, a tymi rozkazami jest zarówno karabin maszynowy, jak i pieniądz. Żeby to jeszcze bankierskie bydlę z banku potrafiło mądrze kierować rolnikiem i robotnikiem, kierując produkcją żywności i rzeczy mądrze, bez kryzysu, ale nie, tego to bydlę umiejące tylko zachęcać do brania pożyczki i liczyć pieniądze, nie potrafi. Potrafi robić tylko chaos, kierując się rzekomo słuszną i zbawienną zasadą wolnej konkurencji. Jeden rzut okna na tę logikę, na tę „mądrość dziejową” wystarczy, żeby ich uznać za niebezpiecznych, złośliwych i obłąkanych. No i, wyjątkowo zdemoralizowanych zboczeńców. Jak to się dzieje, że to wszystko jest możliwe, że bankierzy kreują pieniądze z niczego, chorej wyobraźni nadmiaru biednych ludzi w obliczu braku mieszkań, z „powietrza”, z obietnicy pożyczkobiorcy, że dopisze mu zdrowie i będzie karnie pracował na spłatę odsetek, to rozmowa na inną dyskusję.
Młodzi ludzie z drugiej ćwiartki, z kategorii „wykształconych (głupców) z wielkich miast”, dzieci biednych rodziców, bez kapitałów i wielkiej własności, powinni zdawać sobie sprawę, że obok nich żyją ich koledzy mających bogatych rodziców, ze sfery udziałowców władzy i wielkiej spekulacyjnej własności, których w każdym społeczeństwie jest ok. 25 %. Młodzi z biednych rodzin powinni sobie zdawać sprawę, że dzisiaj ich rodzice i oni sami są niewolnikami ich bogatych rodziców, natomiast jutro oni sami będą sługami i dłużnikami tych swoich bogatych kolegów, którzy odziedziczą majątki rodziców, kompradorów i działaczy kapitalizmu. I tu jest zadanie i robota dla współczesnego trockizmu. Nie ma miejsca dla żadnych mrzonek Mahatmy Ghandiego, że rzeczywistość można zmienić przez religijny bierny opór, produkcję sandałów i bawełnianych sari w syndykatach, na starożytnych kołowrotkach i tworzenie aśramów w stylu Auroville.
