Mężczyzna który pierze, sprząta i opiekuje się dziećmi to nic nadzwyczajnego. Nie świadczy to o odwróceniu klasycznych ról w małżeństwie a jedynie o tym, że jedno z małżonków ma akurat trochę więcej czasu w sytuacji gdy pracują oboje. Kiedyś w zamierzchłych czasach ojciec rodziny zarabiał tyle, że niepracująca żona mogła zajmować się dziećmi. Dzisiaj żeby skutecznie utrzymać rodzinę muszą pracować oboje. Sytuacja taka jest kompletnie anormalna i prowadzi do szeregu patologii. Oczywiście w tym układzie najbardziej poszkodowana jest kobieta, która zazwyczaj musi zarabiać i jeszcze pracować w domu. Nawet jeżeli mąż będzie się starał ją wyręczyć to i tak ona będzie miała na głowie utrzymanie domu.
Zaangażowanie zawodowe nie sprzyja macierzyństwu, średnia wieku przeciętnej matki staje się coraz wyższa co zwiększa ryzyko powikłania ciąży i wystąpienia chorób genetycznych. Nie powinno dziwić, że pojawienie się dziecka traktowane jest niekiedy jak dopust Boży. W większości przypadków jak to słusznie zauważył święty Augustyn dzieci nie zawsze są chciane ale jak już się pojawią to się je kocha. Problem w tym, ze nie zawsze ma się czas na ich skuteczne wychowanie. Kiedyś dużo pisano na temat „pokolenia z kluczem na szyi”, dzisiaj takie zjawisko jest właściwie powszechne. Wiele się mówi i pisze o fatalnych skutkach wystarczającego kontaktu ojca z dziećmi. Brak dostatecznej więzi z matką, która jest ciągle zajęta i zalatana przynosi nie mniej fatalne skutki. Zapracowani, dobrze usytuowani i kulturalni rodzi często doznają szoku dowiadując się do jakich wyczynów zdolna jest ich pociecha. Wbrew temu co się powszechnie sądzi najbardziej odrażające zachowania nie są dziełem młodzieży z marginesu społecznego ale z tzw. dobrych rodzin w których dziecku zapewniono zaspokojenie wszystkich potrzeb z wyjątkiem tej najważniejszej- kontaktu z matką i ojcem.
Co ciekawe zmuszanie kobiety do pracy przedstawiane jest jako wielkie osiągniecie feminizmu. Media i poczytne gazety propagują postać energicznej i samodzielnej bizneswoman jako wzór do naśladowania. Tymczasem większość kobiet nie marzy o karierze zawodowej ale woli się realizować jako matka i żona. Teraz pewnie powiecie moi drodzy i światli czytelnicy-a co ty możesz wiedzieć o aspiracjach kobiet, podaj jakieś dane naukowe na ten temat. Otóż nie muszę czytać sążnistych opracowań. Wystarczy mi to co słyszę w pracy.
Odmawianie kobietom przyjmowanie ich naturalnej roli w dzisiejszej Europie prowadzi do absurdalnych sytuacji. W krajach oferujących matkom zasiłki umożliwiające nawet skromną egzystencję wzrasta ilość samotnych kobiet decydujących się na dziecko. Mężczyźni, którzy są rzeczywistymi beneficjentami feminizmu nie są im do niczego potrzebni z wyjątkiem poczęcia. Niedawno niemiecka prasa ze zdziwieniem odnotowała liczne przypadki przejścia młodych i wykształconych kobiet na islam. Przyczyna jest prosta, dla muzułmanów dzieci to błogosławieństwo. Okazało się, że w „nowoczesnym” i sfeminizowanym społeczeństwie istnieje całkiem spora grupa osób, która by móc się zrealizować w macierzyństwie jest w stanie pójść na daleko idące ustępstwa z rezygnacją z wolności osobistej włącznie.
