Warszawa długo czekała na stały most na Wiśle – pierwszy, drewniany, zbudowany przez Erazma z Zakroczymia za panowania króla Zygmunta Augusta runął w 1603 roku pod naporem kry. W latach późniejszych mieszkańcom służyły jedynie tymczasowe mosty łyżwowe i pontonowe.

Kolejną próbę zbudowania stałej przeprawy przez Wisłę podjęto dopiero w latach 40. XIX wieku. W latach 1844-1846 roku udało się jednak wytyczyć jedynie trasę dojazdową do projektowanego mostu: między Placem Zamkowym a ulicą Dobrą zbudowano, zaprojektowany przez Feliksa Pancera, wiadukt, którym poprowadzono ulicę Nowy Zjazd i ułożono szyny linii tramwaju konnego.

W 1859 roku w związku z budową linii kolejowej Petersburg-Warszawa powrócono do pomysłu budowy mostu, który początkowo miał być mostem kolejowym, umożliwiającym połączenie dwóch warszawskich dworców: będącego końcową stacji linii Petersburg-Warszawa Dworca Petersburskiego na Pradze (obecnie Dworzec Wileński) i Dworca Wiedeńskiego, na którym kończyła swą trasę funkcjonująca od kilkunastu lat kolej Warszawsko-Wiedeńska.

Konstrukcji nadano nazwę „most Aleksandryjski ” na cześć panującego wówczas cara Aleksandra II. Oficjalna nazwa nie przyjęła się w Warszawie – mieszkańcy nazywali nowy most „mostem Kierbedzia”. Ta nieformalna nazwa utrzymała się aż do odzyskania przez Polskę niepodległości, kiedy stołeczny magistrat nadał ją mostowi oficjalnie.

Autorem projektu nowego mostu był polski inżynier Stanisław Kierbedź (1810-1899), wykładowca Uniwersytetu Petersburskiego, członek Petersburskiej Akademii Nauk i i budowniczy stalowego mostu Błagowieszczeńskiego na Newie, za które to osiągnięcie został mianowany przez cara Rosji Mikołaja I generał-majorem. W 1852 roku Kierbedź objął stanowisko zastępcy dyrektora budowy Kolei Petersbursko-Warszawskiej, a gdy budowana linia dotarła do Warszawy zaprojektował i nadzorował prace nad wznoszeniem nowej przeprawy przez Wisłę.

Budowę mostu u wylotu biegnącej wiaduktem Pancera ulicy Nowy Zjazd rozpoczęto w roku 1859. W ciągu pięciu lat kosztem ponad 2,5 miliona rubli powstała 474-metrowa konstrukcja, wsparta na sześciu murowanych filarach, których fundamenty znajdowały się 13-17 metrów pod dnem Wisły. Przy budowie tak głęboko osadzonych filarów wykorzystano nowatorską technikę kesonów – stalowych skrzyń, opuszczanych na dno rzeki, z których wypompowywano wodę, tłocząc doń sprężone powietrze. Technika ta umożliwiała robotnikom dostęp do dna rzeki i pracę przy murowaniu filarów.

Głównym elementem warszawskiej przeprawy były sprowadzane z Francji kratownice, wykonane z nitowanych stalowych płaskowników, do wykonania których użyto ok. 4600 ton stali. Wewnątrz wysokiej na dziewięć metrów konstrukcji miał początkowo zostać poprowadzony tor kolejowy, jednak w trakcie budowy władze Towarzystwa Rosyjskich Kolei Żelaznych zrezygnowały z planów prowadzenia linii kolejowej przez centrum Warszawy. Na moście ułożono szeroką na 10,5 metra jezdnię i tor tramwajowy, a na zewnętrznych wspornikach poprowadzono chodniki dla pieszych o szerokości 3,5 metra.

Uroczystego otwarcia nowej przeprawy przez Wisłę dokonał 22 listopada 1864 roku rosyjski namiestnik gen. Fiodor Berg, a konstrukcji nadano nazwę „most Aleksandryjski ” na cześć panującego wówczas cara Aleksandra II. Oficjalna nazwa nie przyjęła się w Warszawie – mieszkańcy nazywali nowy most „mostem Kierbedzia”. Ta nieformalna nazwa utrzymała się aż do odzyskania przez Polskę niepodległości, kiedy stołeczny magistrat nadał ją mostowi oficjalnie.

5 sierpnia 1915 roku wycofujące się z Warszawy wojska rosyjskie wysadziły dwa środkowe przęsła mostu Kierbedzia. Fakt, że nie zostały naruszone jego filary bardzo ułatwił odbudowę i już w 1916 roku władze niemieckie oddały do użytku odremontowany most.

W uznaniu zasług przy budowie przeprawy przez Wisłę, Stanisław Kierbedź został powołany przez cara Aleksandra na członka Rady Ministerstwa Komunikacji, w latach późniejszy nadzorował budowę portów w Petersburgu i Kronsztadzie oraz kanału pomiędzy nimi, a w 1891 roku powrócił do Warszawy, w której mieszkał aż do śmierci w 1899 roku. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim.

Stanisław Kierbedź

5 sierpnia 1915 roku wycofujące się z Warszawy wojska rosyjskie wysadziły dwa środkowe przęsła mostu Kierbedzia. Fakt, że nie zostały naruszone jego filary bardzo ułatwił odbudowę i już w 1916 roku władze niemieckie oddały do użytku odremontowany most. Zyskał on także nowy kształt – kratownice odbudowanych przęseł wzmocniono stalowymi słupami, a ich górny pas wystawał ponad linię mostu w formie spłaszczonej paraboli.

1 lutego 1944 na moście Kierbedzia wpadli w zasadzkę dwaj uczestnicy zamachu na dowódcę SS i policji w dystrykcie warszawskim Franza Kutscherę. Zbigniew Gęsicki „Juno” i Kazimierz Sott „Sokół" szukając drogi ratunku skoczyli z mostu do Wisły i zginęli w jej nurtach.

Po raz kolejny most Kierbedzia uległ zniszczeniu w czasie powstania warszawskiego. 13 września 1944 roku wysadziły go w powietrze wycofujące się na lewy brzeg Wisły oddziały niemieckie. Tym razem zniszczeniu uległy aż cztery przęsła, a stan dwóch ocalałych był na tyle zły, że władze powojennej Warszawy zrezygnowały z odbudowywania mostu Kierbedzia.

Na jego nienaruszonych filarach w latach 1947-1949 powstał most Śląsko-Dąbrowski, przy budowie którego rozebrano ruiny również zniszczonego przez Niemców wiaduktu Pancera.

We wrześniu 2011 roku z dna Wisły wydobyto kilku fragment zniszczonej konstrukcji mostu Kierbedzia – dziś można go oglądać na poświęconej warszawskim mostom wystawie w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów.

Andrzej Kałwa

>

Mosty Warszawy - Most Kierbedzia | Sekrety Warszawy

http://fakty.interia.pl/raporty/raport-lech-kaczynski-nie-zyje/aktualnosci/news-rzecznik-mon-pierwsze-wyniki-prac-komisji-ws-katastrofy-smol,nId,2262401

KATASTROFA SMOLEŃSKA

Dzisiaj, 2 września (14:54)

Komisja Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego we wrześniu przedstawi pierwsze wyniki prac na temat katastrofy TU-154M w Smoleńsku - poinformował rzecznik MON Bartłomiej Misiewicz.

 

Antoni Macierewicz i Bartłomiej Misiewicz/Stefan Maszewski /Reporter

Szef MON Antoni Macierewicz w wywiadzie dla piątkowej "Rzeczpospolitej" powiedział: "Wkrótce ujawnimy nowe nagrania załogi Tupolewa, które dotąd nie były znane". Stwierdził też, że "nie pozostawia żadnych wątpliwości", że działania rosyjskich nawigatorów i decydentów miały na celu doprowadzenie do katastrofy TU-154M.

 

 

"Pierwsze posiedzenie Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego, na której jej członkowie przedstawią publicznie pierwsze wyniki prac, odbędzie się jeszcze w tym miesiącu" - poinformował PAP rzecznik MON Bartłomiej Misiewicz.

Wcześniej w piątek podczas konferencji w Sejmie posłowie PO Cezary Tomczyk oraz Jan Grabiec odnieśli się do wywiadu udzielonego przez Macierewicza.

"To są wojenne oskarżenia i reakcja na nie musi być ogromna"

Tomczyk podkreślił, że jeżeli słowa Macierewicza są prawdziwe, "niosą kolosalne konsekwencje". - Polski minister obrony narodowej powiedział, że Rosjanie są odpowiedzialni za zamach na polskiego prezydenta. Jakie będą konsekwencje prawne i polityczne? (...) mam nadzieję przedstawi (je) premier Beata Szydło i prezydent Andrzej Duda(...) To są wojenne oskarżenia i reakcja na nie musi być ogromna - uznał.

Jak dodał, istnieje możliwość, że minister Macierewicz - jak się Tomczyk wyraził - "opowiada bzdury". "W tym przypadku oczekiwałbym konsekwencji, które wyciągną premier Szydło i prezydent Duda. To jest kwestia odpowiedzialności za słowa w demokratycznym państwie" - powiedział poseł PO.

Grabiec zaznaczył, że Macierewicz w wywiadzie daje do zrozumienia, że wie, jakie są ustalenia podkomisji działającej przy MON, która zajmuje się wyjaśnianiem przyczyn katastrofy.

"Mówi o świadomym działaniu Rosjan, podczas gdy mówi jednocześnie, że dowody zostaną przedstawione przez podkomisję w kolejnych miesiącach. Czyli dowodów jeszcze nie ma, ale teza została już udowodniona, jak twierdzi minister Macierewicz, i można ją zaprezentować. Tak nie działają żadne instytucje, które zamierzają wyjaśnić przyczyny czegokolwiek" - dowodził poseł PO.

Zarzuty w rozmowie z PAP odpierał rzecznik MON. - Najwyżsi funkcjonariusze PO doskonale wiedzą, jakie informacje ukrywali, i jakie informacje ukrywała prokuratura. Wiedzą także doskonale, jakie decyzje wydawała Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego. Dzisiaj zamiast histerycznie pokrzykiwać powinni po prostu ujawnić prawdę - powiedział Misiewicz.

Na czele poprzedniej komisju stał Jerzy Miller

Katastrofę smoleńską z 10 kwietnia 2010 r. zbadała uprzednio Komisja Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP), na której czele stanął ówczesny szef MSWiA Jerzy Miller.

Szef MON na początku lutego podpisał rozporządzenia ws. organizacji oraz działania Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP). Dała ona szefowi MON prawo do wznowienia badania wypadku lub incydentu lotniczego, "gdy zostaną ujawnione nowe okoliczności lub dowody mogące mieć istotny wpływ na ich przyczyny". Jednocześnie minister powołał podkomisję w ramach KBWLLP do ponownego zbadania katastrofy smoleńskiej. Na początku marca zebrała się ona na pierwszym posiedzeniu. W jej składzie znaleźli się m.in. naukowcy, którzy współpracowali wcześniej z parlamentarnym zespołem smoleńskim.

Czytaj więcej na http://fakty.interia.pl/raporty/raport-lech-kaczynski-nie-zyje/aktualnosci/news-rzecznik-mon-pierwsze-wyniki-prac-komisji-ws-katastrofy-smol,nId,2262401#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome