POLSKA
Stanowimy jeden naród, władamy jednym językiem, mamy jedną kulturę opartą na korzeniach sprzed ponad tysiąca lat, w końcu mamy demokrację (nie napiszę jaką), ale jest ona zaczątkiem przyszłego rozwoju i przekształceń w inną formę ustrojową.
Tutaj należy przytoczyć znaczenie poszczególnych wyrazów, które składają się na nazwę naszego kraju.
RZECZ - rzecz, coś, przedmiot, obiekt
POSPOLITY (A) - banalny, nieskomplikowany, normalny, oklepany, prosty, przeciętny, stereotypowy, szablonowy, sztampowy, trywialny, tuzinkowy, typowy, zwyczajny, zwykły
RZECZ-POSPOLITA POLSKA
Rzecz Prosta Polska
Mamy już III rzeczpospolitą, mieliśmy II i I i nigdy nie przyszło nam zrozumieć, co było źródłem takiej a nie innej nazwy?
Przypuszczam, że owa nazwa miała swe korzenie jeszcze za czasów władzy zwierzchniej spoza granic Polski, której podlegaliśmy. Miała za zadanie przedstawiać nasz kraj jako rzecz prostą, której nie należy się obawiać, która nie znaczy na arenie międzynarodowej nic i jest tylko przejawem chwili, buntu, który z czasem minie, gdyż można było sobie pozwolić na popuszczenie smyczy a w razie czego szarpnąć aż do krwi.
Z drugiej strony można snuć przypuszczenia, że ludzie, którzy tworzyli nazwę naszego kraju chcieli zrównać wszystkich jej obywateli i uczynić zeń jeden naród, którego władza należy do ludu (tu zastosowanie słowa pospolity nabiera innego znaczenia - prosty czyli lud).
Termin "rzeczpospolita", który jest przełożeniem na polski łacińskiego terminu 'res publica' od Cycerona i tradycji rzymskiej upowszechnił się w polskiej myśli politycznej w XVI w. Uchwycenie znaczenia, jakie temu pojęciu przypisywano, pozwoli przyjrzeć się trzonowi, można by rzec, namysłu politycznego szesnastowiecznych autorów oraz temu, co wyróżniało ich refleksję na tle ówczesnego europejskiego namysłu o państwie i szerzej, ładzie politycznym, a także zastanowić się nad ogólniejszym problemem kształtowania się i źródeł głównych pojęć politycznych w polskiej myśli XVI w.
Dalej...
Jak postrzegają nas inne narody?
Pod jaką nazwą jesteśmy znani i jak zapisują nazwę naszego kraju?
Republic of Poland
Kto zna angielski od razu wie, co znaczy słowo "republic" - to nic innego jak republika.
Republika - Res Publica - z łac. rzecz publiczna
Forma ustroju, w którym najwyższe organy władzy są wybierane na czas ustalony przez ogół obywateli w drodze wyborów pośrednich lub bezpośrednich, w sposób określony przez konstytucję.
1. w sensie gatunkowym: forma ustroju, w której głową państwa jest osoba (lub organ kolegialny) wybierana na czas określony;
2. w sensie rodzajowym: synonim państwa praworządnego, którego racją istnienia jest dobro wspólne obywateli.
O szczęściu państwa decydować miały jednak nie tylko dobre rządy, lecz również prawi i mądrzy obywatele, odznaczający się cnotami umysłowymi i moralnymi, za sprawą których możliwe jest dobre życie zarówno w działaniu, jak i w kontemplacji. Dla istnienia wspólnoty obywatelskiej (civitas) konstytutywne było to, że wszyscy obywatele, czyli wolni poddani rzeczypospolitej, tym samym prawom i zwyczajom podlegają. Istotne, także z punktu widzenia polskiej myśli politycznej tego okresu, jest dokonane w teorii Bodina wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwiema kategoriami osób: obywatelem (citoyen) i mieszczaninem (bourgeois) i uznanie tego pierwszego za pełnego członka wspólnoty politycznej, mającego prawo do udziału w kolegiach i korporacjach oraz inne przywileje, których nie posiadają mieszczanie. Rozróżnienie to zostanie zatarte w nowożytnej filozofii politycznej, gdzie, w szczególności w filozofii niemieckiej, obywatela określać się będzie mianem bürger (odpowiednik francuskiego bourgeois). Do tego dodać należy, że Bodin wyraźnie odróżnia państwo od rządu, przypisując państwu jako jego podstawową cechę posiadanie władzy suwerennej, rząd zaś uznając za sposób wykonywania owej władzy suwerennej, którą np. monarcha może delegować na tyle szeroko, iż udział we władzy i urzędach, stanowiskach i dochodach mają wszyscy jednako – wtedy mowa jest o monarchii rządzonej ludowo.
Nadrzędną w rzeczypospolitej zasadą polityczną jest zasada rządów prawa: rządzić ma nie wola władcy, ale nakazy prawa, władza bowiem, która może czynić coś wbrew prawu staje się narzędziem tyranii.
Polska szesnastowieczna myśl polityczna, w której centrum można umieścić kategorię państwa–rzeczypospolitej, wnosi cenny wkład do nowożytnej tradycji republikańskiej, wypracowuje bowiem dość trwałe podstawy teoretyczne refleksji o ładzie politycznym i prawnym.
I choć nie są to kategorie na tyle silne, by dało się w oparciu o nie stworzyć podstawy silnego państwa, stają się one pewną płaszczyzną wspólną, pewnym moralnym cementem jednoczącym – pomimo licznych podziałów i niesnasek – polskie społeczeństwo.
