Konserwatywna Futurologia

Z jednej strony są normy, obyczajowe bariery, których przekraczanie mierzi mnie we współczesnym społeczeństwie, co w otoczeniu młodych "wykształciuchów"(jak to ładnie się teraz nazywa) wyrobiły mi opinie konserwatysty(sic!). Z drugiej jednakże strony, dla konserwatysty w salonowym rozumieniu(na ile mogę to ocenić) jestem amoralnym libertynem. Stojąc więc gdzieś pośrodku drogi, obserwuję z zainteresowaniem bitwę, jaka toczy obiema nieformalnymi frakcjami. Bitwę toczoną o już stracone, a co ważniejsze niezbyt ważne ze strategicznego pt widzenia pozycje.

Mierząc natężenie emocji jakie wzbudzają dyskusje w kwestiach obyczajowych, a już w szczególności dotyczących seksu, można by przysiąc, że jest to jest właśnie to kluczowe miejsce, konserwatywne Termopile, czyli przesmyk gdzie stoi 300 orędowników słusznej sprawy, walcząc w epickiej bitwie przeciw armii demonów rozpasania. I może tak jest. Ale istnieje boczna, niebroniona ścieżka, którą przeciwnik owych spartańskich herosów zachodzi o tyłu. Na co nic, a nic, nie mogą poradzić.

Obserwując ludzi dojrzalszych ode mnie, widzę, że większość z nich skonserwatywniała z wiekiem. Za młodu hołdy składali bogini swobody, nie stroniąc od przyjemności, które teraz w imię moralności i zasad czynią symbolem postępującego zepsucia. To właśnie tu leży błąd ichniejszego stratega, niestrzeżona ścieżka na tyły i zguba.

Jeśli wierzyć historykom, nie jest to nowe odkrycie, że bardziej zachowawcze poglądy nadchodzą z wiekiem. Spojrzałbym bym więc na świat w którym żyjemy przez pryzmat wieku ludzi, którzy go kreują. Wieku, który systematycznie spada.

Cechą, która jest nieodzowna do funkcjonowania w społeczeństwie, które dzięki coraz szybszemu obiegowi informacji wymaga błyskawicznych reakcji jest kreatywność. To właśnie ona staje się wyznacznikiem wartości człowieka i jego szansą na społeczny i majątkowy awans. Kreatywność i refleks, dające zdolność przetrwania w ewoluującej 24 godziny na dobę rzeczywistości. Cechy o które młodym jeszcze nie skrępowanym wiedzą jaki jest "jedyny dobry sposób" znacznie łatwiej.

Czynnikiem, który od zawsze był głównym hamulcowym rozwoju cywilizacji zawsze był przepływ informacji, ludzi i idei. Teraz, gdy te ograniczenia niemalże zniknęły życie przyspiesza, co przekłada się na wszystkie formy ludzkiej aktywności. Tak jak kiedyś atutem człowieka stała się wyższa niż u innych gatunków inteligencja, tak teraz w obrębie ludzkiego gatunku premiowana jest inteligencja elastyczna, nie ograniczona schematami działania. Mottem naszych czasów jest "wyróżniaj się lub giń!", więc powielając "sprawdzone" wzorce działania człowiek staje się jednym z tłumu zostających w tyle.

Młodzi zyskują wpływ na rzeczywistość nim pojawią się zachowawcze skłonności. Zachodzą wspomnianych trzystu nie od czoła "frontu" walki z wczesną inicjacja seksualną, żądaniami homoseksualistów i związkami partnerskimi - tylko niechronionych pleców realnej siły, jaką niosą pieniądze i sukces.

Zadajmy sobie pytanie czy konserwatyzm czyli z łaciny "conservare" (zachowywać, ocalić, nietkniętym zostawić) idzie w parze z kreatywnością? Czy umysł, który z podporządkowania sztywnym zasadom uczynił cnotę, jest wstanie znaleźć się w takiej rzeczywistości?

Konserwatywny ogląd świata po prostu przestaje się sprawdzać w realiach gospodarki rynkowej i społeczeństwa informacyjnego. Wnioski? Było o konserwie, a tytułową futurologię i zostawię czytelnikom, zadając pytanie, czy to Einstein był konserwatystą, czy jego przeciwnicy?