Pinacolada w żyłach proletariatu

Ostatnio uderzyła mnie jedna myśl. Komiczny jest surrealizm sytuacji, gdy siedzę z ideowym lewicowcem - przy którym Ikonowicz to harcerz, i popijam piwko w momencie, gdy ów sączy pinacoladę, mówiąc o „kapitalistycznych krwiopijcach”. Płaci oczywiście pieniądzmi swoich rodziców, którzy dorobili się na transformacji ustrojowej.

Rozwój świata, postęp wydaje mi się wtedy podporządkowany jednej idei. Aby ojcowie i matki pracowali na to, aby dzieci mogły bez przeszkód pieprzyć głupoty. Nie mówię tu o prostym człowieku, który tak jak u Kaczmarskiego nie wymaga dużo, ale o tych który pretendują do miana kreatorów nowego świata, nowej rzeczywistości.

Cholera, nie mam zadatków na prawicowego „oszołoma” i nie jestem też liberalną konserwą w rozumieniu UPRowców, ale w pełni rozumiem ich zacięcie, kiedy beneficjenci przemian wychowani w cieplarnianych warunkach zapominają, że to co mają nie wzięło się znikąd.

Osobiście nie pracuję tylko na salonie24 i zapieprzam na 120% – inaczej tego nie mogę nazwać. Po to, aby mieć lepsze i ciekawsze życie, niż mój ojciec wychowany i żyjący za PRL.

Nagle, za sprawą miłośnika lewej strony, dowiaduję się, że moja praca jest gówno warta i że pajac któremu się po prostu nie chce, albo też nie ma po temu "warunków", ma prawo do tego samego co ja zdobywam zarzynając się, aby połączyć prywatne życie z pracą. Mam to gdzieś. Wara!

ps. Na komentarze nie odpowiem od razu, za 30 min mam pociąg z Warszawy do Krakowa. :)