do ostatniej litery

umarłam
jednej nocy
razu pewnego

cisza bezlitosna dźgnęła mnie
przeniknęła ostrzem stalówki
prosto w rdzeń

kartka w kratkę dusiła w nieskończoność
zwinięta zmięta
aż zabrakło tchu

atrament szeroko rozlał się
topił mnie
wodę udając znakomicie

walczyłam
do ostatniej litery
przegrałam

słowo