Wygląda na to, że premier Ewa Kopacz straciła dziś ostatnią (skądinąd niewielką) szansę na powstrzymanie zwycięstwa PiS w niedzielnych wyborach. Beata Szydło została lepiej przygotowana do „rozmowy o Polsce” i dobrze wykorzystała naturalną przewagę jaką dawał jej fakt, że to jej przeciwniczkę obciąża ciężar ośmiu lat sprawowania władzy przez PO. Kopacz – zgodnie ze schematem myślowym, jakiego uporczywie trzyma się jej główny doradca od spraw PR Michał Kamiński – robiła wszystko co możliwe, aby spierać się nie tyle z Beatą Szydło, co z nieobecnym Jarosławem Kaczyńskim. Chęć udowodnienia, że Szydło jest tylko marionetką w rękach demonicznego prezesa była zbyt nachalna, aby przekonała niezdecydowanych. A to do nich przede wszystkim była adresowana dzisiejsza debata telewizyjna.
Kopacz zadała Szydło zaskakująco mało celnych ciosów, z których najsilniejszy dotyczył bezsensownej decyzji o zdjęciu ze strony internetowej PiS projektu konstytucji tej partii. Z kolei Szydło nie uległa pokusie walenia na oślep w Kopacz, w stylu który znamy chociażby z wystąpień Antoniego Macierewicza. Jednak nie udało się wywołać histerycznego ataku Kopacz, co byłoby równoznaczne z nokautem.
Na koniec o fatalnym scenariuszu samej debaty. Niestety nieprędko doczekamy się powrotu do ideału dyskusji telewizyjnej jaką była pamiętna rozmowa Lecha Wałęsy z Alfredem Miodowiczem w 1988 r., w której – przypominam – nie było żadnych dziennikarzy zadających barokowe pytania i popisujących się swoją erudycją. Przez ponad godzinę obaj panowie rozmawiali wtedy sami, bez dziennikarzy zadających – jak to dziś miało miejsce - rozwlekłe pytania, w dodatku powtarzane dla każdej z pań z osobna.
