Chyba jeszcze żadne z dotychczasowych wyników wyborów parlamentarnych w dziejach III RP nie były tak przewidywalne. Od czasu ogłoszenia w maju rezultatów głosowania do Parlamentu Europejskiego opozycja wpadła w stan szoku, z którego nie była się już w stanie otrząsnąć.
PiS odniósł w pełni zasłużone zwycięstwo, bo przez cztery lata systematycznie podnosił poziom życia większości Polaków, w tym zwłaszcza tych uboższych. Wdzięczność okazała mu za to blisko połowa wszystkich uczestników niedzielnego głosowania i z prognozowanym wynikiem powyżej 43 % z exit poll PiS ustanawia nowy rekord zwycięstwa w wyborach parlamentarnych w historii III RP.
Bez względu na ostateczny rezultat Konfederacji, PiS będzie samodzielnie kontynuował swoje rządy, ale poziom ich komfortu będzie jednak od lata przyszłego roku zależał od reelekcji Andrzeja Dudy. Bez niej PiS nie posiadający jednak samodzielnej większości 3/5 mandatów poselskich (czyli 276) będzie mógł tylko administrować państwem. A oczekiwania Polaków wobec rządów PiS będą w drugiej kadencji rosły, wprost proporcjonalnie do skali złożonych obietnic.
Słaby wynik KO stawia pod znakiem zapytania dalsze przywództwo w PO Grzegorza Schetyny, którego kadencja jako przewodniczącego kończy się już w styczniu 2020 r. Powrót Lewicy do Sejmu i jej relatywnie dobry wynik będą stanowiły dla partii Schetyny wyzwanie tylko jeśli Czarzastemu, Biedroniowi i Zandbergowi uda się utrzymać z trudem zbudowany sojusz. Jeśli się rozleci, to kilkudziesięciu posłów w Sejmie nie będzie miało większego znaczenia.
Na razie obok Lewicy o sukcesie może też mówić Władysław Kosiniak-Kamysz, który dzięki egzotycznemu sojuszowi z Pawłem Kukizem oraz konsekwentnie centrowej linii nie tylko utrzymał PSL w Sejmie, ale uzyskał też istotnie lepszy rezultat niż przed czterema laty, gdy zaledwie kilkanaście setnych procenta uratowało ludowców przed wypadnięciem z Sejmu.
