Przyznam, że afera Amber Gold niewiele mnie wzrusza. Parabank czy bank, w polskich warunkach niewielka różnica. Rzecz tak naprawdę sprowadza się do łapczywości obu tych instytucji. Pierwsze kroją bardziej bezczelnie, drugie bardziej finezyjnie. Podejrzewam, że gdyby nagle przed kasami „poważnych” banków zjawili się ich wszyscy klienci, chcący wypłacić swoje pieniążki, bądź zlikwidować lokaty, szybko okazałoby się, że nasz „stabilny” i „przewidywalny” sektor bakowy, to nic innego jak piramida finansowa.
Wracając jednak do Amber Gold i jej głównego bohatera Marcina P., to tak sobie myślę, że niewiele zwraca się uwagi na kwestię możliwego „samobójstwa” głównego oskarżonego. Pomijam tutaj względy humanitarne, bo te są oczywiste. Zakładając jednak, co sugeruje część prasy, że Amber Gold to wierzchołek góry lodowej, a Marcin P. posiada ekskluzywną wiedzę na temat funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości i jego niektórych funkcjonariuszy, powiązanych na dodatek ze światem polityki i dawnych służb, to nie bezpodstawne jest pytanie o bezpieczeństwo głównego oskarżonego.
Jako że historia polskiego więziennictwa może się pochwalić spektakularnymi „samobójstwami” głównych oskarżonych i skazanych, to minister Jarosław Gowin powinien mieć się mocno na baczności, zważywszy na los swojego poprzednika Zbigniewa Ćwiąkalskiego, który choć nie bezpośrednio, to jednak odpowiadał za „samobójstwo” jednego ze skazanych w sprawie Olewnika. Kto wie, czy fakt, że Marcin P. ustami swojego adwokata komunikował swego czasu, że nie może pójść do więzienia, nie było rozpaczliwą próbą obrony przed znalezieniem się w miejscu, które choć dozorowane i zakratowane, bezpieczne absolutnie nie jest.
A tak na marginesie, zgadzam się z ministrem Gowinem – nie powinno się z publicznych pieniędzy rekompensować straconych pieniędzy ludziom, którzy uwierzyli, że Marcin P. to polski Midas a Amber Gold – El Dorado.
www.eckardt.pl
Inne tematy w dziale Polityka
