Jak grandziarze promują Kraków i Polskę?

Pytanie to mogło urodzić się przy okazji zeszłopiątkowej konferencji*, której uczestnicy zastanawiali się jak jeszcze można przysporzyć Polsce i jej starej stolicy inwestorów oraz turystów. Bogiem a prawdą samym krakowianom jedni i drudzy potrzebni są dziś, jak zimowy smog. Prastara stolica Polski, traktowana jak prywatny folwark przez to samo od dziesięcioleci towarzystwo wzajemnej adoracji, rozwija się bez ładu i składu.

Jej mieszkańcy i goście grzęzną w kilometrowych korkach, oddychają przez maski i podziwiają kolejne galerie handlowe budowane coraz bliżej zabytkowego centrum.

Eksperci konferencji, którzy na konferencję zaprosili śmietanę krakowskiego biznesu w osobach przedstawicieli rodów Likusów i Soników, zwracali w finale uwagę na czynnik wewnętrzny rozwoju, jakim jest… konserwatywna, antyeuropejska polityka nowych władz w Polsce.

Miejmy nadzieję, że to łabędzi śpiew tych ludzi. Polacy – podobno – przez długie stulecia słynęli z gościnności i otwartości. Nawet w parszywej bolszewii, choć było smutno, ubogo, szaro i bez nadziei, przybysze nie mieli powodu do narzekań. Czekały na nich radosne twarze gospodarzy, suto zastawione stoły, żywe zaciekawienie, a w chwili potrzeby – pomocna dłoń. Taka Polska i tacy Polacy podobali się wszystkim.

Nie słyszałem reklamacji. Zapytajcie zresztą cudzoziemców.

W minionych dekadach zniszczono ten wizerunek. Wszystko to, co jest w istocie treścią polskości i opiera się na poszanowaniu dla tradycji, dorobku minionych pokoleń, wierze katolickiej okrzyczane zostało ciemnogrodem i zabobonem. Bezpardonowo uderzono w polską otwartość i tolerancję, dorabiając Polakom nacjonalistyczną, szowinistyczną gębę, tropiąc przy tym ze szczególną zaciekłością wyimaginowany polski antysemityzm.

W dziele tym usłużna okazała się nowa elita, którą w ostatnich latach tworzy pokolenie twórców mających poważny problem z samoidentyfikacją, często zwyczajnie pokiereszowanych przez los, którzy rekompensują sobie własne życiowe porażki i społeczne nieprzystosowanie atakami na normalną rodzinę i całe społeczeństwo.

Terapia tych ludzi miała odbyć się kosztem większości. To znaczy głównie za jej kasę.

Podczas konferencji, któryś z gości stwierdził, że marzy my się, aby cała Małopolska stała się regionem tak pięknym, jak Szwajcaria. Tak (to już moja uwaga – przyp. AL.), ale jedynie pod warunkiem, że uda się jakiś sposób zlikwidować nieład przestrzenny, który jest dziełem pokoleń rozmaitych decydentów, najczęściej zwykłych przestępców, konsekwentnie niszczących polski pejzaż i degradujących naturę.

Nawet tysiące ekranów autostradowych nie zamaskują grandy, która dokonuje się kosztem polskiego dziedzictwa. Najlepszym przykładem jak urbanistyczny grajdoł w postaci Zakopanego, które w pierwszej kolejności powinien być potraktowane łyżką buldożera. Najciekawsze, że taki stan rzeczy najzupełniej grandziarzom odpowiada,  niedawno bowiem ubrdali sobie, że zorganizują w Krakowie olimpiadę zimową. Miarę ich dokonań obrazuje budowa toru kajakowego vis a vis krakowskich Bielan, miejsca rozgrywania międzynarodowych zawodów, do którego prowadzi połatany dukt asfaltowy godny bezdroża w psim polu.

Z jakichś powodów, zapewne głównie materialnych, platfonsie środowisko mające korzenie w tradycyjnym społeczeństwie, odcięło się od własnej przeszłości. Jego  destrukcyjna spuścizna trwa jednak nadal i zbiera poplon również poza granicami kraju. Jak zatem odwrócić proces, któremu ci ludzie chcą nadać dziś nowy impuls, odmawiając nowym władzom legitymacji do sprawowania władzy i insynuując w przestrzeni międzynarodowej, że spychają one Polskę w jakąś czarną czeluść?

*Property Forum Kraków, 29 stycznia 2016