Majchrowski jako C(Leo). Chcesz zmiany? – głosuj w niedzielę

Krakowskie gołębie gruchają, że druga tura wyborów prezydenckich przebiegnie pod Wawelem w formule plebiscytu. Mieszkańcy będą głosować nie na Wassermann lub Majchrowskiego, lecz na istniejący  układ lub na jego zmianę. PiS ma chyba świadomość, że obecnego prezydenta wspiera stabilny elektorat, który jest stanie pokonać kontrkandydata z 40 procentową przewagą. Oczywiście można by próbować położyć  Majchrowskiego na łopatki w ostrej walce, ale nic takiego nie nastąpiło w  pierwszej turze, nie widać też chęci zadania jakichś piorunujących uderzeń w drugiej. Wyborcy, w większości, czują się zdezorientowani*, inni widzą w tym... celowe działanie władz Prawa i Sprawiedliwości** ***.

No cóż, o przypadku chyba jednak mowy być nie może. O co w takim razie chodzi? Uruchomienie ostrej kampanii przeciwko Jackowi Majchrowskiemu wymagałoby dokonania jednoznacznej oceny 16 lat jego rządów, przyjrzenia się bliżej rozmaitym środowiskom i głębszej analizy funkcjonowania miasta jako organizmu. O niczym takim nie ma mowy, a nie sposób przypuszczać by osoby pokroju Małgorzaty Wassermann, a także kluczowi politycy z czołówki  PiS, nie mieli wiedzy o rozmaitych zjawiskach występujących w mieście. Decyduje więc zwykły pragmatyzm, który wynika z faktu, że Majchrowski, znany z dużej elastyczności, jako metody na utrzymanie władzy w mieście,  jest potrzebny ekipie PiS również jako partner w realizacji rozmaitych projektów o charakterze lokalnym i ponadregionalnym.

Prawdopodobnie uznano, że lepiej nie nastawiać przeciwko sobie człowieka, który wbrew temu, co się o nim mówi, nie jest jakimś wzorcem łagodności i na żartach się raczej nie zna, pochodzi wszak – o czym zapominać nie wypada – z ,,przysłowiowego" Sosnowca (najbliższym przykładem na poparcie tej tezy jest sprawa wytoczona w trybie wyborczym Mateuszowi Morawieckiemu). Lokalna układanka z prezydentem może mieć też i drugie dno za sprawą długoletnich kontaktów, które politycy PiS mają z nim od dawna (nie mam na myśli wszystkich, lecz tylko tych, którzy lubią się porozumiewać :) ponad podziałami, vide były wojewoda Józef Pilch, i inni.

Logiki takiemu rozumowaniu odmówić nie można, gdyż w sytuacji szklanego sufitu, jaki zawisł nad dobrą zmianą w Krakowie, właściwa decyzja należy przede wszystkim do wyborców. Jeśli odpowiada im krakowski układ zbudowany na bazie POstkomuny, to niech go sobie nadal wspierają, być może do sytuacji jakiegoś przesilenia. Chyba że okaże się, iż mają oni jakieś większe oczekiwania niż te, które związane są z prezydenturą Majchrowskiego.

Politycy i samorządowcy znający dobrze obecnego prezydenta Krakowa wiedzą doskonale, że w takiej sytuacji lepiej z nim coś dla siebie ugrywać niż walczyć. Stąd również Gibała, autor koncepcji ,,kordonu sanitarnego” wokół PiS i Małgorzaty Wassermann zwyczajnie rżnie głupa, gdyż ani mu w głowie rzeczywista zmiana w mieście. Podobnie jak wielu innych (wcześniej byli młodzi politycy i samorządowcy z Platformy Obywatelskiej) łaknie on wejść w łaski omnipotentnego Majchrowskiego z nadzieją na jakąś wyższą pozycję, czyli zwykłe lody.

Jeśli się nie mylę to lokalna koncepcja wyborcza rządzących, będąca być może też wypadkową ścierania się rozmaitych wpływów w łonie Prawa i Sprawiedliwości, ma jednak zasadniczo jedną wielką wadę – umacnia fałszywy mit Majchrowskiego (nie będę pisał teraz o nim w szczegółach) z którym formacji tej, jak i samym mieszkańcom miasta, będzie bardzo trudno walczyć w przyszłości.

A dzisiaj?

Niestety zbyt mało mówi się wyborcom dobrej zmiany o tym, jak ważny będzie ich głos oddany w Krakowie w najbliższą niedzielę. I dlaczego to głosowanie ma szansę przewietrzyć miasto.