List do przyjaciela

 Mój drogi ,czy wiesz, że nawet na odległych krańcach Europy urzędnik może wniknąć w Twój życiorys i skorygować niefrasobliwość z jaką wypełniłeś ankietę?
Dla przeciętniaka rojącego uparcie o prywatności własnego życia – szok.Bo padło mu właśnie  na pysk – złudzenie.
        Swego czasu, pamiętasz, mówiłeś:prawo to regulator życia społecznego. Nie dopuszczałeś wtedy, że ma ono za zadanie rodzić zdziczenie moralności i obyczajów, prawda?
         Ale i ja, mówiąc kiedyś np. edukacja, nie przypuszczałam, że to – indoktrynacja.
         Jeśli zaś chodzi o możliwości swobodnego kształtowania własnego życia, to do czego
nam się one sprowadziły? Do pracy za mniejsze czy większe grosze przez c a ł e życie do póżnej starości. A jak się boimy bezrobocia! A jak pragniemy kredytu!
          Wiem, że nie masz złudzeń co do wartości demokracji ludowych, ale co powiesz, kiedy normalna demokracja zaczyna się objawiać jako system terroru myśli , manipulator Twoich zachowań publicznych i prywatnych. Popatrz – na całym naszym kontynencie ogromne masy ludzi zapędzone zostały w ślepy zaułek. Mentalne i  ekonomiczne zniewolenie już nastąpiło.

          Mam takie pytania. Czy są jakieś sposoby wydobycia się z tej opresji?
Czy sama demokracja nie daje nam instrumentów umożliwiających zmianę?
 Albo: czy oligarchowie mają najmniejszy choćby powód, by dopuszczać do władzy demos? By dopuszczać do wzrastania w siłę – intelektualną i ekonomiczną – element obcy i przeciwstawny?
           No właśnie. To dlatego idee dające samodzielność jednostce, rodzinie, narodowi – muszą być zniszczone. A rządy opowiadające się po stronie tych idei – czym prędzej zepchnięte w niebyt.
           Wiesz, Europa ma być podzielona na drobne landy. Po Polsce zostanie ślad w postaci pięciu małych samorządowych państewek. Tusk wydaje się przekonany do tego pomysłu od jakichś dwudziestu lat...
            Tak. Coraz mniej złudzeń. Ale jest jeszcze nadzieja, jak to ona. I są dalsze pytania.
Np.: jakie siły mogłyby zniweczyć ten układ?  W  interesie jakiego światowego gracza byłoby postawić na naszą normalność, a nie zwyrodnienie?
Czy my sami, jako lud, umielibyśmy wykorzystać takie środki walki jak głosowanie, czy obieg informacji?
            Czy możliwe są jeszcze jakieś inne scenariusze?

Pozdrawiam Cię,  trzymam kciuki za Twoje sprawy.

                                                                                                 Aspiryna