W języku rosyjskim pojęciu prawdy odpowiadają dwa różne słowa - to oczywiście PRAWDA (правда), ale to także ISTINA (истина). Pierwsza odnosi się do faktów (przynajmniej teoretycznie, bo jak to jest w istocie, każdy widzi). Druga dotyczy prawdy absolutnej, ta zaś poprzez wieloletni wpływ marksistowskiej dialektyki zyskała formę prawdy życzeniowej.
Długo się zastanawiałem, skąd to jawne i permanentne kłamstwo w politycznym i społecznym życiu Rosji (kłamstwo, którego nikt się nie wstydzi, choć jest oczywiste lub wychodzi na jaw tuż po jego ogłoszeniu). Klucz znalazłem w rozważaniach lingwistycznych.
W języku rosyjskim pojęciu prawdy odpowiadają dwa różne słowa - to oczywiście PRAWDA (правда), ale to także ISTINA (истина). Pierwsza odnosi się do faktów (przynajmniej teoretycznie, bo jak to jest w istocie, każdy widzi). Druga dotyczy prawdy absolutnej, ta zaś poprzez wieloletni wpływ marksistowskiej dialektyki zyskała formę prawdy życzeniowej.
W świetle tradycyjnej metafizyki Istina jest nierozerwalnie związana z Bogiem (niezmienna i niezależna od człowieka). Zupełnie inne znaczenie zyskała u sowietów, którzy pierwotnie odnosili ją do ludu (czytaj: partii) i do komunizmu (czytaj: imperium). Partia już nie istnieje (zamieniła się w układy mafijne), ale pozostała tęsknota za imperium, któremu podporządkowane zostały wszystkie fakty - oczywiście na bieżąco kreowane.
Jeśli fakty nie pasują do wymyślonych koncepcji, tym gorzej dla nich. Wszak fakty pełnią już rolę wyłącznie narzędzia do osiągania celu. W ten sposób kłamstwo zyskuje usprawiedliwienie – czyjaś wolność identyfikowana jest jako zagrożenie, a zbrodnia może być nazwana „pomocą” lub "specjalną operacją". Jeśli tego nie pojmiemy, będziemy się stale dziwić, że kremlowscy politycy potrafią kłamać w żywe oczy – i będziemy ponownie zasiadać z nimi do rozmów, wierząc, że ich słowo coś znaczy.
Fot. Czołg w Sanoku i sowieckie insygnia z dawnych pomników w Lesku, a pośrodku bieszczadzki słupek graniczny z czasów ZSRR.
