Cały niemal poranek w TOK FM zajął dziś problem Napieralskiego i Cimoszewicza. Nie lubię tej stacji, z powodów które są oczywiste dla każdego kto głowy używa nie tylko do czesania, nie mniej czasem zdarza się wdepnąć w coś śliskiego i śmierdzącego, więc …
Nie warto by zawracać sobie tym głowy, jednak temat mocno na czasie i jak pokazuje wzmożony wysiłek „intelektualnych tuzów” gazwubu i okolic, żywo zaprząta on uwagę środowisk „lewicowych”. Jakoś tak porobiło się, że mister Napieralski ma dziś swoje 5 minut, co mniej więcej zauważyli „spece” tłoka, jednak nikt z nich nie powiedział tego, że to od młodego wilczka wystawionego na czele tej watahy wytrawnych i zaprawionych w niejednej rzeźni starych zbójów zależy, jak długo te 5 min będzie trwać.
Otóż, interes i powodzenie osobiste tej bandy, której przewodzi nominalnie Napieralski, ni jak nie idzie w parze z powodzeniem Wujka Bronka. Jego wybór na prezia wzmacnia bowiem partię Donalda Tuska co w efekcie być może jest po linii, ale dla Napieralskiego i jewo kamandy równa się marginalizacją w wyborach 2011, o ile w ogóle się do nich doczołgają. Sromotna porażka Gajowego, choć WSI się nie spodoba, otwiera drogę do odbudowy „odnowionej” lewicy. Gdy PO padnie w wyborach 2011 (co jest mym zdaniem pewne, dyskusyjne jedynie z jakim hukiem się to odbędzie) pod czerwonym sztandarem z różową kokardką szukać ratunku będą wszystkie sieroty PO partii władzy (no może nie wszystkie, ale to już insza inszość). Dziś więc Napieralski ma, być może, w ręku wstążkę, na której dynda sobie klucz do poukładania sceny politycznej na parę najbliższych lat. Za chwilę będziemy mogli przekonać się czy samodzielność „lewicy” sięga do czy za linię wyznaczoną przez instynkt samozachowawczy.
Inne tematy w dziale Polityka
