Byłem ostatnio u doradcy finansowego. Na koniec rozmowy kiedy zapytał mnie o nazwisko usłyszałem: „...wie Pan, bo jest taki bloger...”, zrobiło mi się ciepło. Ten przypadek sam w sobie nie dowodzi jeszcze sensu pisania politycznego bloga ale dowodzi tego, że los daje nam pod jego postacią narzędzie któremu sens istnienia możemy dopiero nadać jakością pisania. Czy mnie się to udaje? Nie wiem ale się staram.
I tak na liczniku odsłon uzbierał się milion. Bardzo się do tej liczby nie przywiązuję ponieważ kiedy zaglądam do starszych notek widzę, że mam np. sto komentarzy i cztery odsłony. Widać tyle ten licznik wart. A jednak to jakaś okrągła liczba. A żeby było śmieszniej to mam dziś jeszcze urodziny:). Taka kumulacja skłania do podsumowań. Ponad tysiąc notek, dziesiątki tysięcy komentarzy, z pewnością ponad setka rysunków. Wszystko to byłoby niczym bez Was, którzy chcecie to czytać i oglądać. Za wspólnie spędzony czas bardzo Wam dziękuję.
Przy tej okazji warto również dokonać pewnego rodzaju remanentu. Większość z Was zna mnie przede wszystkim jako salonowego rysownika. Niestety pewna formuła mojej współpracy z salonem uległa wyczerpaniu. Moje rysunki na SG przestaną się ukazywać. Pozdrawiam tych których to martwi. Tych, których to cieszy również pozdrawiam:)
Nie znaczy to że „odchodzę, żegnajcie”, aż tak się nie cieszcie. Będę tu gdzie byłem i jestem a rysunki, o ile coś się nie zmieni, będą nadal publikowane na blogu wraz z grafomańskimi i wypranymi ze słuszności tekstami;).
SG nie powinna znosić pustki, więc jeżeli to kogoś interesuje to rekomenduję na swoje miejsce niewolnika, który jest może trochę jednostronny ale z pewnością utalentowany. A jak nie jego to Deszczowego, P. Boruszewskiego, P. Pietrasiewicza lub dotąd sporadycznie nas odwiedzającą Pannę Drzazgę. Salon ma z kogo wybierać.
A w moim przypadku trzymajcie kciuki za następny milion;)
Inne tematy w dziale Polityka
