Debata polityczna, szczególnie taka, która ma pomóc w podjęciu decyzji wyborczej wydaje się być mszą demokracji. W debacie, w konfrontacji weryfikacji ulegają rzucane ad hoc obietnice, wzajemne zarzuty. Wyborca może porównać wady i zalety poszczególnych kandydatów na rozdzialających wspólne pieniądze i podejmujących decyzje istotne dla wspólnoty. To tak w teorii.
W praktyce doskonale sprawdza się podejrzenie, że spośród tych setek czy tysięcy darmozjadów, którzy utrzymują się z naszych podatków do pokazania bez wstydu w telewizji nadaje się może kilkudziesięciu. Kiedy partie usiłują sięgnąć na zaplecze mamy do czynienia z żenującycm dramatem.
Niezwykła menażeria. Jeden udaje albo rzeczywiście nie rozumie pytań do niego kierowanych, drugi stękajac uśmiecha się jakby właśnie dokonowywano na nim zabiegu lobotomii... trzeci na waleta leci, czwarty boso, piąty z kosą a szóstego niosą (parafrazując wierszyk z mojego dzieciństwa). Normalny kabaret. Tylko nie śmieszny.
Inne tematy w dziale Polityka
