Szlachta III RP

Oczywiście są rolnicy, którzy posiadają i domy i duże posiadłości, ale to wynika z ich działalności zarobkowej. Nasza "szlachta" ma posiadłość, ale i inne źródła utrzymania.

Trend nasila się, gdyż coraz więcej osób dąży do wyprowadzenia się z miasta i zamieszkania na wsi. Oczywiście w bliskiej okolicy miast, by móc dojechać do pracy.

I tu pojawiają się podziały zależne od wielkości działki. Bo należy nadmienić, że i status, i mentalność ludzi zależy w znacznej mierze od wielkości areału.

Można tę "szlachtę" podzielić na "karmazynów" - to ci, którzy mają przynajmniej 1200 m2, i "szaraków" - z małymi, często "chusteczkowymi" działkami.

"karmazyny" mają rozbudowaną strukturę ogrodową - bo to i jest miejsce na stworzenie "świątyni dumania" (patrz Telimena), a i zdarza się wydzielona część na ogródek warzywny. Bardziej zaawansowani mają oczko wodne.

"Szaraki" - niekiedy mają jakieś krzale. W początkowym okresie wykorzystują działkę do grilowania. Później im to "przechodzi" jak odra. Pozostaje trawnik.

Jak dzieci są małe - to są jeszcze huśtawki i zjeżdżalnie.

W sumie - "szaraki" to ci, którzy nie są związani z wsią, a raczej jedynie chcą mieszkać (spać) na wsi, ale na warunkach miejskich. "Karmazyny" są już bardziej dostosowani do życia wiejskiego. Też mają "odjazdy", ale w większym stopniu zdają sobie sprawę odmienności życia na wsi.

I tyle można powiedzieć o obyczajach życiowych "szlachty III RP".