Mój śp. Dziadek - człowiek ze wskroś prawy i do tego patriota - brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19 roku.
Znam ten fakt tylko z przekazów ustnych i śladowych zapisków wydarzeń z tamtego okresu.
Podejrzewam jednak, że jego decyzja o przystąpienia do powstanie wynikała właśnie z głębokiego patriotyzmu całej rodziny i wspaniałych wzorców wyniesionych z domu.
Po zwycięskim zakończeniu powstania opuścił rodzinną Wielkopolskę i wyjechał na Śląsk w poszukiwaniu pracy.
Bowiem początki naszej niezależnej państwowości były wybitnie trudne. Liczył na odrobinę stabilizacji życiowej i znalezienie pracy w wyuczonym zawodzie maszynisty kolejowego.
Udał się więc do odpowiedniego urzędu pracy gdzie przywitał go urzędujący tam Żyd. I niestety nie miał dla Dziadka dobrych wiadomości: wszystkie miejsca pracy były już zajęte. Dziadek starał się tłumaczyć, że wcześniej nie mógł się zgłosić do pracy bo brał udział w powstaniu. Na to Żyd odparł: "A na coś Pan do tego powstania poszedł?"
Nie chcę nawet myśleć co wtedy czuł mój kochany Dziadek. Wyszło na to, że jest po prostu frajerem.
Podobnie pewnie czują się dzisiaj setki, tysiące narodowców i zwykłych patriotów, którzy latami organizowali i brali udział w tym wspaniałym Święcie jakim jest Marsz Niepodległości.
Zostali potraktowani przez miłościwie nam panujących premiera i prezydenta jak frajerzy...
